FizykaII03501

30

Gdybyśmy byli wyszli od zrównać

= a \/k cos2ń    —"V V=a'\/kcos 2n (——7—f -

gdzie, jak wyżćj, j i»' oznaczają, cbyżości drgania punktu interferencyjnego wskutek działania każdej fali z osobna, otrzymalibyśmy :

(V)    ?/' — A' v k cos 2n

tudzież dla A' i A' te same wartości, co dla A i A- Kuch więc wypadkowy z interferencyi dwóch (i tak samo więcćj) systemów fal, idących w tym samym kierunku, zawisł głównie od różnicy faz tych ruchów składowych; według niej może się on osłabiać lub wzmacniać, zupełnie gubić albo być równy sumie ruchów składowych.

§ 6. Interferencja ruchów falowych, idących w przeciwnych kierunkach. Tworzenie sig fal stojących. W długim rzędzie punktów, .z których jeden, zostający od obu końców jego w pe-• wnem oddaleniu, przejdzie w drganie jakim sposobem, rozchodzi się ruch falowy jednakowo po obu stronach ku tymże końcom. Jeśli przeto punkta początkowe C i O dwóch ruchów falowych są od siebie oddalone o kawałek drogi ń, muszą po tym kawałku dwa ruchy falowe równocześnie przesyłać swoje drgania w przeciwnych kierunkach. Ogólne prawo interferencyi, w powyższym paragrafie wyłożone, jest oczywiście ważne także dla punktów tego kawałka. Kuch wypadkowy jest równy sumie ruchów częściowych. Dla wystawienia sobie ruchu punktów, na tym kawałku S umieszczonych, mamy przeto, podobnie jak tam, oznaczyć ich ruch, powstający wskutek każdej fali z osobna, a potem odchylenia, równie jak i chyżości drgań składowych, algebraicznie zesumować W tym celu pomyślmy sobie, że fale idą od A do B w jednym, a równocześnie od ll do A w przeciwnym kierunku; tudzież że punkt C, zostający od A w oddaleniu x, po upływie pewnego czasu 1, wskutek przesłania doń oscylacyi falami, od tegoż punktu A idącemi, znajduje się w odchyleniu s od swego miejsca równowagi, zatem