NDIGCZAS0034762579

Na piargu. 63

Na piargu. 63

Ill-ci typ roślin typowo piargowych reprezentuje pospolita w Tatrach g ę s i ó w k a alpejska (Arabis alpina L.). Przedstawia ona typ zbliżony do poprzedniego, różny jednak od niego tern, że roślina ta posiadająca zasadniczo podobny układ pędów i podobną ich żywotność, jak wspomniany mak, ma jednak tendencję do tworzenia na powierzchni piargu dużych, bogato ulistnionych i obficie rozgałęziających się pędów. Temi to kępami pędów roślina stawia znaczny opór ruchomemu piargowi, który się na niej nieraz zatrzymuje, tworząc powyżej każdej rośliny na równej powierzchni piargu maleńki kopczyk. Dzięki tej metodzie walki z piargiem, którą możnaby nazwać otwartą i ofiarną, zostają niejednokrotnie jej okazy zasypane i zabite piargiem, z drugiej jednak strony mogą one niejednokrotnie skuteczniej i prędzej przyczynić się do ustalenia żywego piargu.

IV-ty typ we florze piargowej reprezentują wysokie byliny korzeniowe, takie, jak n. p. tojad mocny (Aconitum firmum Rchb.), ostróżka tatrzańska (Delphiniwn exysepalum Pax) lub różeniec górski (Rho-diola rosea L.). Są to wszystko rośliny spotykane rzadko w miejscach, gdzie piarg wykazuje największą siłę mechaniczną, zato bardzo często osiedlające się na jego brzegach i u podstawy. W sposobie walki z piargiem przedstawiają one — możnaby powie- Rys. 4. Wyklina cenijska (Poa cenisia). dzieć — typ najprostszy. Oto, osiadłszy    V* naturalnej wielkości,

na piargu i wytworzywszy silny korzeń

palowy, niekiedy zgrubiały jak marchewka, wyrastają one odrazu łodygami swemi, zwykle pojedyńczemi, wysoko nad jego powierzchnię. Ich grube i u nasady zwykle drewniejące łodygi przyjmują ataki sunących w dół kamieni otwarcie, odbijając je elastycznie od siebie. Rany, jakie ponoszą przytem od ostrokrawędzistych kamieni, zabliźniają się u nich rychło tkanką korkową. Dzięki temu, że tracą one często liście u nasady, tuż ponad powierzchnią piargu, wyglądają nieraz jak gdyby podkasane. Wystawiając na