FizykaII08101

76

trzymanych jćj końców i rozchodzących się po niej. Wszak szarpnąwszy stronę w połowie jćj długości, wychodzi ztąd góra falowa na prawo i na lewo; na końcach jój przez odbicie każda z nich zamienia się w dół falowy, gdyż strona jest tam utwierdzona, zatem graniczy z ciałem gęstszem; obydwa zaś doły, zdążywszy do tych końców, odbijają się znowu jako góry falowe i t. d., póki ten ruch trwa. Jeśli tedy długość strony jest równa połowie długości fal przesyłanych, wówczas drga ona jak długa naraz, to w tę, to w ową stronę. W tym razie wypadkową fazę punktu, oddalonego o x od jednego końca strony w czasie /, otrzymujemy według formułki:

76

x

t

gdyż odległość obydwóch punktów od siebie, z których dwie fale bez różnicy fazy równocześnie w przeciwnym kierunku idą po stronie, jest równa połowie długości fali. Wyrażenie to okazuje bezpośrednio, że cała strona drga naraz w całćj swej długości, bo w punktach x — o i x-—^xj₂ ł jest S—o, w każdym zaś

T

innym punkcie, jeśli nie jest i — o, lub t — — i t. cl., odchyle-

X

nie S ma pewną wartość, która rośnie od x~o do x=— ,

a potem znowu zmniejsza się. Atoli czas drgania w takiej fali stojącćj jest, jak wiadomo, równy czasowi drgania punktu w fali postępującej, t. j.

Kładąc tedy zamiast d i e wartości otrzymane w ostatnim paragrafie, mamy dla nitki czyli strony, mającćj długość /,

■ 2

a że tu, równie jak dla fal podłużnych (§ 12), — — C—l, za-

A

tem A = 2, więc

czyli liczba drgań w jednćj sekundzie