NDIGCZAS0034762501

Kronika 283

na rok wyrównuje teren kolo Muzeum. W b. roku reguluje drogę między dworcem P. T, T. a Muzeum wspólnym kosztem z P.T. T. w myśl estetycznego wyglądu otoczenia i obustronnych korzyści, mimo iż droga ta jest własnością P. T. T. Powolne te prace są prowadzone z myślą o przyszłem .otoczeniu budynku muzealnego; zarząd Muzeum pamięta, iż przed regulacją Zakopanego postawiło pewne postulaty co do terenu przy Muzeum i dworcu, konsekwentnie postulaty te ponawia i baczy, aby nie nastały niekorzystne zmiany. Zarząd kompletował i w tym roku nadal zbiory w sposób celowy. Jak dział instrumentów muzycznych znacznie się powiększy¹, tworząc wielki materjał dla pracy naukowej o nich (por. sprawozdanie z badań etnograficznych), tak obecnie zyskano wielki zbiór spinek góralskich, obok szeregu innych przedmiotów. Cały’ niemal prywatny zbiór p. J. Kotarbińskiego przeszedł na własność Muzeum. Pertraktuje się o nabycie innych prywatnych zbiorów. Skompletowano także bibljotekę, tak iż można w niej pracować naukowo, choć — mimo wytężonych starań Kustosza J. Zborowskiego — daleko jeszcze do należytego całokształtu. Zapełniono bardzo poważne luki w kompletach czasopism przyrodniczych. Muzeum otrzymało w darze od kustosza J. Zborowskiego zbiór ważnych dla pracy

0    Podhalu wycinków z gazet z ostatnich pięciu lat. Zanotować należy następnie współpracę Muzeum z innemi instytucjami. 1 tak na skutek starania Muzeum i stacji meteorologicznej ta ostatnia otrzymała szereg przyrządów dla badań, które dotychczas nigdy na terenie Zakopanego wzgl. Tatr nie były prowadzone. Muzeum zaznaczyło dalej swą współpracę z urzędem konserwatorskim w Krakowie (sprawa Kościoła w Trybszu)

1    z Państw. Komisją Ochrony przyrody i jej strażą górską. Liczne korespondencje dowodzą nawiązania stosunków z instytucjami naukowemł w Polsce, a jednem z najbliższych zadań Miuzeum będzie nawiązanie stosunków z najbliższą Podhalu zagranicą. Jak w poprzednich latach, tak i w ostatnim roku dostarczono szkołom kompletów okazów geologicznych z Tatr, nadto po raz pierwszy puszczono w ruch szkolny zielnik tatrzański i odlewy gipsowe ornamentów łyźnikowych. W zamierzeniu są również inne pomoce szkolne.

Jest wreszcie nadzieja, iż w b. r. zostaną uruchomione ponownie wydawnictwa Muzeum (w pierwszym rzędzie „Rocznik Podhalański'¹). Działalność swą naukową rozwinie Muzeum także z tego powodu, że obejmuje administrację i łączność z górskiem naukowem schroniskiem dla badaczy naukowych, które dzięki P. dr. Dłuskiej powstanie w okolicy Roztoki i Łysej Polany według planu dyr. K. Stryjeńskiego.

Szkoła przemysłu drzewnego w Zakopanem. — Reorganizacja jej pod kierunkiem dyr. Karola Stryjeńskiego postępuje ustawicznie naprzód, a w łączności z nią także reorganizacja bursy z wielkim dla uczniów pożytkiem. Zwiększono opiekę nad uczniami ; dozór, hygjena i odżywianie nie pozostawiają nic do życzenia. W dziale nauczania zanotować można szereg faktów. 1 tak n. p. powiększono dział rzeźby figuralnej, nie ograniczając się do materjału drzewnego, lecz posługując się także kamieniem (np. t. zw. marmurem szaflarskim i innerni krajowemi gatunkami).

Ze zbiorowych prac szkoły wspomnieć należy o wykonaniu w Roztoce przez uczniów części składowych schroniska, które z wiosną przetransportowane będą wraz z wewnę-trznem urządzeniem do doliny Pięciu Stawów. Jestto owoc praktycznych ćwiczeń oddziału stolarskiego i ciesielskiego Szkoły.

Do sukcesów szkoły zaliczymy udział w wystawie paryskiej, poprzedzony wystawą przedwstępną (oceniającą) w Warszawie, która — jak wiadomo — zdobyła jednomyślne uznanie. Dzięki staraniom dyr. Stryjeńskiego doszło do wydzierżawienia przy drodze do Kuźnic placu na budynek nowy dla Szkoły.

Polski Związek Nauczycielstwa Szkół Powszechnych buduje na stokach Gubałówki (Ciągłówka) sanatorjum dla swych członków. Budowa postępuje z wielką solidarnością i szybkością rzeczy, dzięki czemu wewnętrzne urządzenie odpowie najwyższym wymaganiom hygjeny. Budowę prowadzą pp. Ostafin i Winnicki, dyrektorem zaś administracyjnym jest p. Tadeusz Malicki.

Towarzystwo „Sztuka Podhalańska" w Zakopanem. Istniejące od roku 1909 T-wo „Sztuka Podhalańska'* w Zakopanem łączyło przez ten czas inteligencję (literatów, malarzy, rzeźbiarzy itd,) w pierwszym rzędzie przebywających stale lub czasowo w Zakopanem. T-wo to zasłużyło się całym szeregiem poczynań kulturalno artystycznych w Zakopanem, a pomiędzy niemi stałemi wystawami obrazów, rzeźb itp.