NDIGCZAS0104789741

-------Bp

&-

hks--------jSB

HERMOGENES KLAPA.

RZftGZ 0 ROKU 1896.

(Kronika pośmiertna).

Rok juz upływa od miłej tej chwili Gdym raz ostatrr staniał tu przed Wami,

By Was zapoznać Czytelnicy mili —

Z zgasłego roku smętnymi dziejami —

Czas ten, jakoś my szczęśliwie przeżyli Z łaski najwyższej Pana na Panami Bo znów nieborak »dziewięćdziesiąt szósty«

Schodząc do grobu, zostawia'"'tron pusty.

Więc Mość Dyabelska krucyatę głosi Spieszą się zewsząd wojowników rzesze,

Kto mózg w swej czaszce, pióro w dłoni nosi,

Spieszy pod sztandar — i ja z nimi spieszę Prośba rozkazem — gdy wódz czego prosi Więc ku nauce —■ i gwoli uciesze —

Gdy już —• rok » siódmy« tuż za naszym progiem Każą pożegnać ^,s>szósty« nekrologiem.

Lecz Czytelniku, wybacz mej śmiałości I puść niejedno nieudałe płazem Pegaz mój — biedak w podeszłej ^starości Nie zawsze kroku dotrzyma mi razem,

Nie zawsze Muza — w zagrodzie mej gości Nie zawsze humor moim drogowskazem Więc na początku upraszam życzliwie:

Sądź Czytelniku, lecz sądź pobłażliwie.

Gdym wśród aichiwów piekielnej otchłani Zbierał materyał do dzisiejszej pracy Dyabla Mość płakał, że jego poddani Ciągle na świecie — przecież są iednacy,

Bo czy pan możny — czyli piękna pani Dążą do tego w nieustannej pracy —•

Że gdy nie ozwie się wkrótce sumienie,

Niebawem będzie w piekle przeludnienie.

----■*;

i*

t