p0007

KRAJ.

Dawna ziemia Sandomierska wraz z Lubelską stanowiły jednę całość aż do r. 1471. Odtąd, po tych ziem rozdziale utworzono osobne województwo Sandomierskie, oblane rzekami: Wisłą od wschodu, Pilicą od północy, a od zachodu Nidą. Wszakże część tego województwa rozciągała się i na prawym także brzegu Wisły aż po góry. A nadto, wchodziła w skład jego i ziemia Stężycka, która wespół z powiatem Radomskim nosiła do r. 1504 nazwę ziemi Sieciechowskiej.

Dzieliło się to województwo na 7 powiatów: Sandomierski, Radomski, Opoczyński, Chęciński, Wiślicki, oraz na prawym brzegu Wisły: Pilzneński i Stęiycki. Każdy powiat miał swych urzędników ziemskich, prócz podkomorzego, który był jeden na całe województwo. Obejmowało 16 starostw: Sandomierskie, Nowomiejskie (Korczyńskie), Wiślickie, Stobniukie, Pilzneńskie, Ropczyckie, Zawichostskie, Soleckie, S/.ydłowiockio, Przedborskie, Małogoskie, Radoszyckie, Zwoleń-skio, Gołębskie, Ryckie i liyczywolskie. Senatorów większych, czyli zasiadających w senacie miało dwóch: wojewodę i kasztolana sandomierskich. Kasztelanów mniejszych (nie zasiadających w senacie) siedmiu: Wiślicki, Radomski, Zawichostski, Żarnowski, Małogoski, Połaniecki, i Czechowski. Sejmiki odbywały się w Opatowie, na których obierano siedmiu posłów i dwóch deputowanych.

Województwo sandomierskie miało w herbie na tarćzy na dwoje przedzielonej, na prawej stronie trzy pola czerwone, a trzy białe w alternatę; na drugiej połowie dziewięć gwiazd trzema rzędami w polu błękitnem.

Lud, Ser. XX. 1