page0186

178

Secemin — Seckendorf

ne. Kościół parafijalny, murowany w stylu ostrołukowym, wiele zawiera grobowców, pomiędzy k torem i godny jest uwagi, Jana Brocha, zmarłego w r. 1601, z wierszami polskieir... Jest tu magistrat, 6 jarmarków corocznie.

F. \1 S.

Seckendorf (Wit Ludwik von], uczony i maź stanu, urodził się r. 1626 w Herzogen-Aurach pod Erlangen, ze starożytnej rodziny frankońskiej, uczył się r. 1643—46 filozofii, historyi i teologii w Strasburgu, i odbył podróż po Niderlandach. Obdarzony zaufaniem księcia Sasko-Gotajskiego, był jego bibliotekarzem, doradzcą, a w końcu rzeczywistym radzcą tajnym i kanclerzem od r. 1664, i brał udział we wszystkich w kraju zaprowadzonych reformach. Jako taki przeszedł on wkrótce do służby Maurycego księcia Sasko-Zeitz, i pozostał tu do tcgcż śmierci r. 1681, poczem usunął się do majątku swego Meu-selwitz pod Altenburgiem, gdzie oddawał się nauce. Powołany r. 1691 do Berlina jako kanclerz i zawiadowca nowoutworzonego uniwersytetu w Halli, zmarł tu r. 1692. Z pism jego, celniejsze są: Der deutsche Fdrsteristaat. (Geta, 1665), Cotnpendium historiae ecclesiastieae ukończone przez Artopeus’a (Lipsk, 1666), Christenstaat, (Lipsk, 1685), głównie zaś Commentarius histo-ricus et apologetieus de Lutheranismo (3 tomy, Lipsk, 1688 i Frankf. 1692), wymierzone przeciwko Maimbourg’owi na odparcie zarzutów w tegoż Histoire dii Lutheranisme poczynionych Oprócz tego czynnym był przy wydawnic-twie_mActa eruditorum. Porównaj Schreber’a Historia mtae et meritorum Viti Ludv. a S. (Lipsk, 1733). — Seckendorf (Fryderyk Henryk, hrabia von) feldmarszałek cesarski, synow.ee poprzedzającego, ur. r. 1673 w Konigsberg w Frankonii, wszedł r. 1693 do wojska holenderskiego, a później do cesa^sKie-go i walczył jako kapitan pod wodzą Eugeniusza przeciwko Turkom. W wojnie o sukcessyję hiszpańską, był czynnym przy wielu oblężeniach; zdobył pod Hochstadt 16 chorągwi; potem walczył pod Ramii lies i Oudenarde i uczestniczył przy oblężeniu Ryssel (Lille). Nie otrzymawszy komendantury tej twierdzy, wszedł w stopniu generała do służby \ugusta II, króla polskiego, i dowodził wojskami posiłkowemi we Flandryi, a jako poseł polski w Hadze brał udział r. 1713 w układach o pokuj w Utiechtcie. Uśmierzywszy następnie rozruchy w Warszawie, przyczynił się na czele wojsk saskich do wzięcia Stralsundu r. 1715, i wszedłszy znów do służby cesarskiej walczył pod Belgradem, później w Sycylii przeciw Hiszpanom W r. 1724 udał się w poselstwie od cesarza do Berlina, gdzie doprowadził do skutku układ Wusterhau-seński (1726) i skojarzył małżeństwo następcy tronu Fryderyka II. Następnie jeździł do różnych dworów niemieckich, by uzyskać uznanie pragmatycznego prawa o sukcessyję. Wzajemną Austryi i Prus nieufność, załagodził skłoniwszy cesarza i króla pruskiego do zjazdu w Kladrup w Czechach, mocą którego król zobowiązał się dać cesarz# wi 10,000 żołnierza posiłkowego (przy wybuchu wojny o sukcessyję polską) razem z Baw^raryją, Palatynatem i Ko-loniją; wtedy w 30,000 wojska związkowego przeszedł Seckendorf wzgórza Hutidsriick i pobił Francuzów pod Klausen (20 Paźdz. 1735). Po śmierci Eu-geni usza otrzymał naczelne dowództwo w'ojsk cesarskich pod Belgradem. Nieszczęśliwe okoliczności zmusiły go do cofnięcia się za Sawę; odjęto mu więc pod pozorem protestantyzmu dowództw^ro i zamknięto w₍ Grotz. Uwolniony wreszcie, przyjął służbę u elektora Bawarskiego, i wyparł Austryjaków z Mu-nichu do Czech; lecz pozbawiony Francuzów, udał się napowrot do cesarza i zwycięzko go wspierał r. 1744. W r. 1760 usunął się do Meuselwitz pod Altenburgiem, gdzie zmarł r. 1763; przedtem jednak porwany z rozkazu Fry-