page0220

s. JłlCKSTRlN.

Sio

rzom Mikołajowi I i Napoleonowi III. Wydanie miało składać się właściwie z siedmiu tomów, odpowiadających „siedmiu^u wielkim zagadnieniom ludzkości. Dwie części składają się z rozdziałów, traktujących o rozmaitych częściach doktryny mesyanizmu, będących powtórzeniem lub streszczeniem teoryj Wrońskiego o następujących przedmiotach: 1) Rea-lizacya reformy filozofii lub wiedzy ludzkiej; 2) Określenie zagadnienia filozofii historyi i dzisiejszego stanu tej wiedzy; 3) Wykład praw bezwzględnych historyi; 4) Tablice genetyczne historyi; 5) Próba zastosowania tych praw bezwzględnych, dająca rys filozoficzny wypadków po • litycznych obecnych i w najbliższej przyszłości. Kto czytał dawniejsze dzieła Wrońskiego, znajdzie tu rzeczy po większej części znane, a nawet dosłownie powtórzone. Z pomiędzy nowych dodatków wymienimy jeden, w którym Wroński wyraża swój pogląd na zamach stanu 2 grudnia. „Przewidzieliśmy, powiada, konieczność tego aktu, za pomocą którego książę Ludwik Napoleon zainstalował w Europie nowy stan polityczny ludzkości. Stan ten pod nazwą „mesyaniczności" (messianitć) zgadza się z obietnicami Chrystusa, jako Mesyasza, i był celem dawnego stanu politycznego, który pod na?wą „ moralnościkierował losami społeczeństw. Tym aktem książę dla ocalenia Erancyi i świata cywilizowanego uskutecznił wielką zmianę stanu ludzkości. Dowodem niezbitym istoty tego wielkiego aktu są słowa proklamacyi z owego dnia pamiętnego: „era rewolucyi skończy się we Francy i i w Europie^u. Ludwik Napoleon, idąc w kierunku wskazanym przez swego wuja, ma posłannictwo spełnienia i odrodzenia losów Europy i Francyi“.

Rok 1853, ostatni swego życia, poświęcił Wroński głównie badaniom nad teoryą przypływu i odpływu morza oraz dalszej pracy nad lokomocyą. W rękopisach pozostawił wyniki swych badań nad ostatnią; z pierwszej zaś ogłosił drukiem trzy prace, o których nam tu w krótkości wspomnieć wypada.

W marcu 1853 r. ogłosił rozprawę p. t. „Vćritable science nauti-que des marćes etc.^u z przedmową do Napoleona Iii-go, cesarza Francuzów. Pisze w tej przedmowie, że pragnie na schyłku żywota poświęcić swej drugiej ojczyźnie większy fragment swoich badań naukowych , pożyteczny dla marynarki francuskiej, handlowej i wojennej. Utrzymuje, że wzory Laplacefii, według których paryskie Biuro długości oblicza czas przypływów i odpływów na brzegach morskich, są błędne, i podaje natomiast nowe wzory, które uważa za dokładne i pewne. W odezwie, zatytułowanej: „Aux gouvernements maritimes^u, mówi, że prawdziwa nauka nautyczna przez niego odkryta składa się z dwóch części różnych, a mianowicie: 1) z części teoretycznej, w której prawa przypływu i odpływu morza na wszystkich punktach globu, tak na mo-

http://rcin.org.pl