page0028

2 o    Satyryczny dramat — Sani

klops, nebst emer dsthetischen Mhandlung iiber das Satyrspiel (Lipsk, roku 1836).

Saucerotte (Antoni Konstanty), lekarz francuzki, urodzony w Moskwie r. 1805, był synem osiadłego tamże dentysty. Przeniósłszy się do Francyi, zamieszkał w Lunewilu i tu został naczelnym lekarzem i professorem szkoły medycznej. Ważniejsze wydane przez niego dzieła są: De Vinfluence de Vanatomie pa!hologique (Paryż, r. 1837), dzieło uwieńczone przez akademiją; Guide aupres des malades (Paryż, r. 18-13); Histoire critiąue de la doctrine physiologique (roku 1847); Eludes sur Bit hal (Nancy, roku 1853); kHistoire et la philosophie dans leurs rapports acec- la medecine (roku 1864), i w. in.

Sailkien, Wieś w dawnem ksieztwie Semigalskiem, starostwie Selberskiem nad jeziorem, z którego wypływa rzeka tegoż nazwiska uchodząca do Dźwiny. Tu w r. 1625 Krzysztof Radziwiłł, hetman polny Litewski^ szturmem zdobył szańce szwedzkie.

Saul, pierwszy król Izraela, kolo r. 1070 przed Chr. Samuel prorok i sędzia Izraela gdy się zestarzał, postanowił syny swe sędziami; a ci nie chodzili drogami jego; ale się udali za łakomstwem, brali dary i sąd wywracali. Przeto wszyscy starsi Izraela domagali się od Samuela, aby postanowił im króla, jak inne narody mają. Niepodobała się ta mowa Samuelowi; wszelako Pan Bóg kazał mu usłuchać głosu ludu. „Słuchaj głosu ich, a postanów nad nimi króla” (I Król. roz. VIII). Samuel wezwał Saula, syna Cis z pokolenia Benijamina, szukającego zginionyeh ojcu oślic, i zaprowadziwszy go na osobność, wylał bankę oliwy na głowę jego i namaścił na króla. Potem lud wezwany przez Samuela, wybrał losem Saula na sw^rego króla. Samuel opowiedział przed ludem prawo królewskie, i spisał je w księgach, które położył przed Panem; i rozpuścił wszystek lud, każdego do domu jego. Saul nie zaraz objął władzę królewską, i postępował z początku w ślady sędziów. Wrócił on do domu ojca swego w Gabara; ale był uznany tylko przez część ludu; synowie Belial, wzgardzili nim i nie przynieśli mu danin; Saul zaś czynił jakoby nie słyszał. W miesiąc później Ammonici wkroczyli do ziemi Izraela. Saul idąc za woły z pola, usłyszawszy o tern zrąbał je w sztuki i rozesłał po wszystkich granicach izraelskich z oświadczeniem: ktokolwiek nie wynijdzie za Saulem i Samuelem, tak się stanie wołom jego.” I padł strach Pański na lud, i wyszli jako mąż jeden. Saul poraził na głowę nieprzyjaciela. Lud chciał pomścić się wtedy nad tymi, którzy nie chcieli z początku uznać Saula, ale om zabronił. Królestwo jego było potwierdzone w Galgala ogarami i powszechnie ogłoszone. Samuel złożył urząd sędziego, raz jeszcze wyrzucał ludowi, że się domagał króla i upominał go, aby wiernie służył Panu. Wkrótce Saul zaczął wojnę przeciw Filistynom i ciągnęła się ona prawie przez całe jego panowanie, to jest blisko lat 40 bez przerwy. Około tejże epoki Saul okazał pierwsze nieposłuszeństwo Panu Bogu i odrzucony został. Samuel kazał mu czekać przez siedm dni w Galgala, a potem Samuel miał składać ofiary i powiedzieć mu co ma czynie. Saul czekał przez ten czas, ale gdy Samuel nie przybywał, a lud zaczynał rozpraszać się, król sam ofiarował całopalenie, za co go ostro napominał Samuel, i zapowiedział mu, że berło wynijdzie z domu jego. Nowe nieposłuszeństwo pociągnęło za sobą powtórne odrzucenie Saula. Samuel rzekł mu: Mnie posłał Pan abym cię pomazał na królestwo, nad ludem jego Izraelskim, a tak teraz słuchaj głosu Pańskiego: Idź, a pobij Amaleka, a zburz wszystko jego: nie przepuszczaj mu, nie pożądaj niczego z rzeczy jego: ale wybij od inę-