page0349

Setuvai — Sevigne    341

to miasto przez Arabów zburzone, po drugiej stronie rzeki z niejaką odmianą, nadali mu nazwę Setubal.

Seume (Jan Gottfried), autor niemiecki, urodził się w r. 1763 w Poser, nauki pobierał najprzód w gimnazyjum w Weissenfels a potem w uniwersytecie l.pskim, będąc przeznaczony do stanu duchownego. Nie mając atoli do tego powołania, gdy zamierzał udać się do Francyi, był w drodze złapany, oddany do wojska hesskiego i wysłany do Ameryki. Wracając po odbytej po-mimowoli kampanii do kraju, zaciągniono go znowu przymusem do wojska pruskiego, z którego kilkakrotnie uciekał, wreszcie po wielu przygodach został sekretarzem generała rossyjskiego Iglestroma. Z nim w r. 1793 bawił w Warszawie, jako oficer grenadyjerów rossyjskich i był świadkiem rewolucyi 1794 r., którą później ze wszystkiemi szczegółami opisał, jako tez niewolę swoję w Polsce, będąc zatrzymany jako jeniec. Uwolniony z niej w roku 1795, osiadł w Lipsku, odtąd zajmował się tylko literaturą, pisząc powieści i podróże. Umarł w Tóplitz 1810 r. Z dzieł jego bliżej nas obchodzących, są: 1) Emige \aehrichten aber die Vorfdlle inPolen 1791 fLipsk, 1796). Tłomaczenie polskie umieszczone w Dzień, liter. Lwów. (1860 r.).    2) Briefe uber die neuestęn

Veranderimgen in Russland (Zurich, 1797). Z innych najważniejsze są: Spemergang nach Syrakus i Gedichfe; wszystkie razem w jednym tomie, wydanie A. Wagnera (Lipsk, 1837).    F. M. S.

Severn (zwykle Saverne, po łacinie Sabrina}, największa rzeka w Anglii; bierze swój początek w Wallii, na granicy hrabstw Cardigan i Montgomery; płynie następnie lukiem najprzód w kierunku południowym, potem południowo-zachodnim, oblewa Shrewsbury, Worcester, Glocester, z prawej strony przyjmuje w siebie rzekę Liddon, z lewej Stour i Avon i szerokiem ujściem wpada do kanału Bristolskiego. Długość tej rzeki wynosi około 48 mil. F. H. L.

Seves (Oktawijusz Józef), znany więcej pod imieniem Soliman-pasza, generał egipski, Francuz, urodzony w r. 1788, syn młynarza z Lyonu. Po ukończeniu nauk w rodzinnem mieście, poświęcił sic zaw^rodowi wojskowemu, najprzód w marynarce, potem w armii, z którą odbył kampanie przy schyłku cesarstwa. Podczas odwrotu z Moskwy, posunięty na podporucznika na polu bitwy pod Poznaniem w 1813 r. Za Stu Dni był adjutantem marszałka Grou-chy. Po bitw-ie pod Waterloo opuścił służbę wojskową, a nie widząc dalszych dla siebie w swym kraju widoków, postanowił udać się do Persyi, gdzie szach przeobrażał wojsko na sposób europejski. Jakoż w r. 1816 popłynął do Egiptu. W tym właśnie czasie Mehemed-Ali zaprowadzał równąź reformę w swej armii, a poznawszy młodego oficera, poruczył mu spełnienie tych planów. Se-ves nie zawiódł oczekiwań vice-króla; w przeciągu bov\ iem dwunastu lat uor-ganizował mu wojsko, które zaszczytne dowody męztwa i karności złożyło w wyprawie do Morei. Posunięty na stopień pułkownika, przyjął islamizm wraz z imieniem Soliman-pasza i został szefem sztabu Ibrahima-paszy. Jako generał brał czynny udział w kampanii syryjskiej (1831—33 r.), a mianowicie w bitwde pod Homs, Beylan, Konieh. Od r. 1834 był generalnym inspektorem szkół, a to do czasu powtórnej wojny pomiędzy Egiptem a Portą ottomańską w r. 1839—40. Wysłany do Syryi, Seves przyczynił się wiele do zwycięz-twa pod Nezib. Marmont w swoich Wspomnieniach z podróży, nazywa Soli-mana-paszę wybornym generałem.

Scvigne (Maryja de Rabutin-Chantal, Margrabina de), słynna z listów swoich francuzka. urodziła się w Paryżu 1626. Wcześnie utraciła ojca, zawziętego hulakę, a krewny jej ksiądz de Coulanges, dał jej uczonej szczegół-