page0375

367

Rów — Równania

obrona i zaczepne działania przeciwko tym fortyfikacyjom stanowi jedną z najważniejszych części nauki fnźenieryi wojskowej.

Rów podszczękowy, stanowi u zwierząt domowych, a mianowicie u koni, wklęsłość, która się mieści na dolnej powierzchni głowy, pomiędzy ramionami szczęki dolnej, czyli tak zwanej żuchwy. Okolica ta głowy zasługuje na szczególną uwagę u koni, nietylko bowiem, że ustrój rowu podszczękowego wpływa u tego rodzaju zwierząt na mniejszą lub większą zdolność jego do tych lub owych usług, ale nadto zdarzają się tu stany patologiczne, chorobom mniej więcej ważnym towarzyszące. Pomijając inne, dour wspomnieć tylko o zbrzęknieniu gruczołów limfatycznych w rowie podszczękowym położonych, które statecznie jest napotykane przy tak ważnych chorobach, jakiemi są nosacizna końska oraz różne formy zołzów.    P. S.

ROWdieS, tak w Stanach Zjednoczonych Ameryki północnej nazywają bardzo licznych próżniaków, złodziei i włóczęgów po wielkich miastach, klassę społeczeństwa tern niebezpieczniejszą, że się nie składa bynajmniej z ludności niższorzędnej, ale raczej z wielkiej massy tych, którzy gdziekolwiek doznali moralnego lub ekonomicznego rozbicia.

ROWe (Mikołaj), pisarz dramatyczny angielski, urodzony 1673 w Berkford w hrabstwie Bedfordshire, poświęcił się najprzód nauce prawa wedle życzenia ojca swego, wstąpił r. 1689 do Middle-Temple (kollegijum prawniczego), lecz po latach 9 porzucił karryjerę prawną, aby się zupełnie oddać poezyi. W roku 1698 wystąpił z piewszą swoją tragedyją: The ambitions stepmother, która z upodobaniem przyjętą została od publiczności. W r. 1702 nastąpił Tamer-lane, którego polityczne przystosowania do Wilhelma III (Tamerlan) i Ludwika XIV (Bajazet) znalazły odgłos w opinii publicznej. W r. 1703 ukazała się na scenie jedna z najlepszych jego tragedyj The fair penitent, której treść z bajki Massingera wyjęta, a po której w następnych latach szły kolejno Jane Skore (równie jak tamta czuła i znakomita tragedyja), Lady Jane Grey, The royal conrert i kilka innych. Talent jego zyskowne mu zjednywał urzędy. Za sekretarstwa stanu księcia Queensburg był podsekretarzem stanu. A lubo za Anny nie piastował posady, Jerzy I naraz mu kilka dał urzędów i tytuł: Poet laureate. Rowe zmarł r. 1718 i pochowany w opactwie Westminster, gdzie mu wdow^ra piękny wystawiła pomnik. Tragedyje jego znakomite są, mianowicie w scenach czułych i gładkim pisane wierszem; usiłowanie wywołania effektów scenicznych jest w nich widoczne. Był on w głównych zarysach naśladowcą tragedyi francuzkiej, lubo gorliwie studyjował i Shakespear’a, a nawet dobre dzieł tego mistrza dostarczył wydanie. Uważają go za najlepszego z drugorzędnych pisarzy dramatycznych angielskich. Jego Poetical vorJ(S of Rowe (3 tomy, Londyn, 1719 i później), obejmują obok ulotnych poezyj małej wartości, dobre tłómaczenie Farsalii Lukana i złotych zdań Pytagorasa.

Równania (aeąuatio), jest wyrażenie składające się z dwóch części połączonych z sobą znakiem równości (—), w których jedna lub więcej niewiadomych jest połączonych z ilościami wiadomemi zapomocą rozmaitych działań, n. p. 3a?-f-4—2jfe|-5, albo ax-\-b=.cx-\-d, są równaniami, w których głoska X oznacza ilość niewiadomą, głoski zaś a, b, c, d są ilościami wiadomemi. Wyrażenie stojące przed znakiem równości zowie się pierwszą, a wyrażenie po znaku równości drugą stroną równania. Rozwiązanie równania ma na celu oznaczenie dla niewiadomej, wchodzącej do składu równania, wartości, któraby podstawiona w toż równanie za niewiadomą po wykonaniu działań, dała tożsamość. Jeżeli warunki zagadnienia danego do rozwiązania są takie, że z nich