page0412

404

Siedliska — Siedm boleści N. 1H- Panny

stora w latach 1652 i 1653. Zbór aryjański w Siedliskach upadł niedługo po szwedzkiej wojnie, to jest w r. 1658, sam nawet opiekun jego Suchodolski, nieugięty w zasadach swoich, poszedł z w .elą innymi na wygnanie do Siedmiogrodu, gdzie razem z bracią, losu nieszczęśliwego wszystkich współwyznawców był uczestnikiem. Wieś Siedliska liczy teraz ogólnej ludności 814 głów, pomiędzy któremi chrześcijan 807, niechrześcijan 7.    F. M. S.

SiedliSZCZe, miasteczko w gubernii Podolskiej, powiecie Winnickim, nad rzeką Bohem. Pierwotnie wieś zowiąca się Czerlenków, która była własnością rodziny Czerlenkowskich. Z tych Stefan, podczaszy bracławski, uczynił zapis około r. 1624 na fundacyją dominikanów. Gdy chęci jego z powodu spustoszenia miejsca tego przez Tatarów, nie mogły być przywiedzione do skutku, założony przeto został w r. 1630 w Winnicy klasztor zgromadzenia kaznodziejskiego. Osiedlona na nowo posada, otrzymała nazwę Siedliszcz i z czasem wyniesiona została na miasteczko, kture należąc do Szczeniowslcich, liczyło w^r r. 1775 domów 70 podymne opłacających. Murowany na wyniosłej skale zamek, basztami opatrzony, zamieszkiwał 1790 r. Onufry Szczeniowski, podsędek ziemski bracławski.    F, M. S.

Siedlnicki (Karol), właściwie pisał się Sed(niclfi, podskarbi wielki koronny, z rodziny hrabiów szląskich, herbu Odrowąż. Za czasów Augusta II przeniósł się do Polski, był podkoniuszym wielkim litewskim i starostą mielnickiem na Podlasiu, które otrzymał w r. 1732, dziedzicząc dobra i miasteczko Konstantynów na pograniczu podlaskiem. Król August III wstąpiwszy na tron, mianował Siedlnickiego podskarbim nadwornym koronnym 1736 r. i dał mu po śmierci Moszyńskiego, administracyję skarbu koronnego, przytem był także marszałkiem dworu królewnej Maryi Józefy. Lubiony wielce na dworze, należał do najgorliwszyuh stronników' domu saskiego w Rzeczypospolitej. Mianowany w r. 1739 wojewodą podlaskim, wziął podskarbstw^ro koronne w r. 1746 i zarządzał skarbem do śmierci. Katolik gorliwy i wielki dobrodziej paulinów częstochowskich. Jako podskarbi ogłaszał kolejno drukiem redukcyje monety w Koronie od 1749—62 r. Umarł w r. 1761, pochowany w Częstochowie.

SiedlD. Liczba ta miała niepospolite znaczenie w starożytności, u Hebrej-czyków i chrześcijan. Wszędzie ją napotykać można w Piśmie Świętem. Pan Bóg po stworzeniu świata w ciągu sześciu dni, siódmego dnia odpoczął. Siódmy rok, był rokiem sabbatu czyli odpoczynku, a siedm razy siódmy czyli 49 rokiem jubileuszowym. Faraonowi we śnie ukazało się 7 krów tłustych, a 7 chudych, które oznaczały lata urodzaju i lata głodu; w chrześcijaństwie jest siedm sakramentów, siedm grzechów głównych, siedm psalmów pokutnych; w Apokalipsie czyli Objawieniu 7 kościołów, 7 lichtarzy, potwór o 7 głowach, 7 trąb, 7 pieczęci. U Pitagorejczyków liczba siedm, jako złożona z dwóch liczb doskonałych, 3 i 4, miała wysokie mistyczne znaczenie; równie jak u wielu nowożytnych towarzystw' tajnych, u kawalerów różanego krzyża, wolnych mularzy, teozofów. W wielu chorobach siódmy dzień bywa dniem przesilenia.

Siedm boleści N. Maryi Panny. To święto ustanowione i polecone było r. 1423 przez sobór prowincyjonalny koloński, celem powetowania zniewag wyrządzonych Matce Boskiej przez Eussytów, którzy świętokradzkiemi rękami targnęli się na jej obrazy. Benedykt XIII w breve z dnia 22 Sierpnia 1725 r. wyznaczył nabożeństwo to na szóstą feryję tygodnia Passyi; w wielu miejscach niegdyś obchodzono je w Piątek czwartego tygodnia wielkiego postu. W święto Matki Bolesnej śpiewają hymn: Stabat mater dolorosa... „Stała matka boleści-vva, łzami zalewając się u krzyża, na którym Syn jej był zawieszony.” Prze-