page0422

414

Siedmiu braci męczenników — Sieja

w uroczystość świętej męczenniczki. Kościół obchodzi pamiątkę Siedmiu braci męczenników, dnia 10 Lipca.    L. R.

Siedm sztuk wyzwolonych, Ob. Sztuki wyzwolone.

Siedmiu braci śpiących. Za prześladowania Decyjusza, r. 251, siedmiu chrześcijan z Efezu, ukryło się w jaskini blisko tego miasta, chroniąc się prześladowania; poganie zamurowali wnijście do jaskini, chrześcijanie zasnęli, spali przez lat dwieście i przebudzili się roku 447, za panowania Teodozyusza młodszego. Mniemali iź spali tylko przez jedne noc; ale jeden z pomiędzy nich wyszedłszy do miasta szukać tajemnie pożywienia, ujrzał wszędzie widok zupełnie nowy, kościoły chrześcijańskie. Siedmiu męczenników zaniesiono w tryumfie do Efezu, gdzie wszyscy niezwłocznie poumierali. Kościół obchodzi pamiątkę siedmiu braci śpiących dnia 10 Maja. Jest o nich opowiadanie wydane w Rzymie 1741 roku: SS. Septem Dormientium historia. Pierwszy Grzegorz Turoneński, przy końcu VI wieku, opisał historyje siedmiu braci śpiących. Imiona ich były: Maxymn, Martynijan, Dyonizy, Serapijon, Malchus, Jan i Konstanty.    L. R.

Siedmin mędrców, tak nazywano siedmiu filozofów greckich, żyjących mniej więcej między rokiem 620 a 548 przed narodzeniem Jezusa Chrystusa, mianowicie: Solona, Pittakosa, Thalesa, Biasa, Chilona, Kleobula, i Peryjandra; ob. pod odpowiedniemi artykułami.    F. H. L.

Siedmiu pod Teba>mi, tak w bajecznej historyi Grecy i nazywają zwykle siedmiu bohaterów: Adrasta, Polinicesa, Tydeusza, Amphiarusa, Kapaneusa, Hippomedona i Parthenopeja, którzy brali udział w walce Polinicesa przeciw Eteoklesowi o władzę najwyższą w Tebach i którzy wszyscy pod murami tego miasta, z wyjątkiem tylko jednego Adrasta, polegli.    F. H. L.

Sieja (Coregonus Maraena Bloch), gatunek ryby z rzędu członkopromien— nych brzuchopłetwych (jMalacopierygii Abdominales), z rodziny Łososiowatych (Salmonoidei), rodzaju Coregonus, obejmującego łososie bezzębne, wiel— kołuskie, zwykle w głębiach jezior przebywające. Z siedmiu gatunków europejskich do rodzaju tego należących, Sieja tak okazałością wzrostu jak smakiem mięsa pierwsze zajmuje miejsee, a sama rzadkość znajdowania przyczynia się jeszcze do wysokiej ceny tej ryby. Głównemi cechami tego gatunku są: przy wzroście przechodzącym często dwie stopy i srebrzystej białości boków ciała, nieustępującej prawie w świetności sielawie, ogólny kształt ciała pomiernie wysoki a przytem grubawy, głowa krótka, tępo stożkowata, ciało ku tyłowi mało zeszczuplone tak, iżwjsOKOŚć trzonka ogonowego mieści się w wysokości największej ciała mniej niż trzy razy, częstokroć tylko 2^lj% razy. Pysk gruby, tępy; szczęka górna cokolwiek od dolnej dłuższa, od przodu prawie pionown przycięta, powierzchnia przodowa przycięcia tworzy prawie płaski prostokąt, szerszy niż wysoki: oko okrągłe, źrenica podobnież okrągła lub na-przednim brzegu niewyraźnie kątowata, odległość oka od końca nosa rówrna odległości jego od tylne i krawędzi przedskrzela, średnica oka bardzo niewiele mniejsza niż te odległości. Płetwy wszystkie są śniade. W ogólnem podobieństwie Sieja przedstawia największe zbliżenie z Sigiem, gatunkiem bardziej wschodnim (Cor. Siccus Cuv.), który jednak różni się znacznie od Siei już ge-ograficznem umieszczeniem, żyje bowiem w północno-wschodnich częściach Bałtyku i przyległych jeziorach, w kształcie zaś jest bardziej wrzecionowaty, to jest, po środku więcej szeroki z głową mniejszą, niższą i w pyszczku znacznie szczuplejszą, trzonek ogonowy ma daleko cieńszy, którego wysokość mieści się trzy i pół razy, a nawet więcej w największej wysokości ciała; prócz tego.