page0455

447

RuarnK — Rnbeł

Wydał z druku: 1) Notae in catechesin Ecclesiarum polonicarum, przyłączone do Katechizmu przez niego wydanego w r. 1605, p/zedruk 1680. 2) Episto-larum seiectorum centuria (Amsterdam, 1677 r. w 8-ce), 3) Epistolarum selectorum centuria altera et ultima (tamże, 1681 r.) 4) Fausti Socini Se-nemis ad Andream Juditium Epistolae exitalico in latinum comersae (Raków, 1638 r. w 8-ae). Zostawił w rękopiśmie, oprócz wielu prac teologicznych, fUstoryją swego czasu, która zaginęła.    F. M. S.

Rubach (herb). Na tarczy w polu błękitnem, trzy zioła zielone, każde o trzech liściach, z krotkiem korzonkiem, tak ułożone, że dwa wyższe obok siebie, a trzecie niżej pomiędzy niemi. Nad hełmem z korony wychodzą trzy kłosy.

RubbiO| miara rzymska powierzchni, dzieląca się na 4 ąuarte, 16 scorzi i 32 ąuartucci, albo na 7 pezzi i 112 catene kwadratowych; rów na się 184,46 ara francuz, czyli 1,69 desiatyny albo 3,29 morga warszawskiego. Rabbio jest także jednością objętości; w państwie Kościelnem podział jego jest rozmaity, równa się zaś 294,46 litra czyli prawie 1,4 czetwerti albo 2,3 korca warszawskiego.

RubCZyÓSki (Marcin), karmelita, głośny w swoim czasie kaznodzieja i teolog, żyjący po klasztorach berdyczowskim, łuckim, krakowskim i lwowskim. Sprawował rozmaite urzędy w zakonie, był prowincjałem małopolskim, ostatnio zaś przeorem klasztoru we Lwowie, gdzie umarł w r. 1793. Są w druku liczne jego dzieła religijne, pomiędzy któremi do ważniejszych należą: 1) jŻywot wielebnego Serio. (Lwów, 1745 r. w 4-ce). 2) Męka i śmierć Pana naszego Jezusa Chrystusa na czterdzieści medytacyj podzielona (tamże, 1759 r. w 4-ce, wydanie 2 tamże 1784 r.). 3) Ofiara sprawiedliwości albo traktat o czyscu (Berdyczów, 1763 r. w 4-ce). 4) Glos Pana albo rekollekcyje (tamże. 1768). 5) Sok zbawienny (Łuck, 1788). 6) Śmierć iyjącyn ludziom wiele dobrego czyniąca (Łowicz. 1778 r.) 7) Pamięć chrześcijańska na ostatni dzień życia (Kraków, bez roku). 8) Okrąg mądrości i pobożności (bez miejsca druku, r. 1774, w 4-ce; wy danie 2 pod tytułem), Kościół Chrystusów wojujący (Berdyczów, 1777, r.) i wiele innych.    F. M. S.

Rubel, (od słowa rubit’ rąbać, odcinać). W końcu XV wieku zaczęto w Rossyi coraz mniej używać futer jako środka zamiany, a zamiast nich przy większych wypłatach wprowadzono w użycie sztabki srebra, z których odcinano w miarę potrzeby tyle, ile do wypłaty przypadało. To odcinanie dało początek wyrazowi rubl, w innych językach zamienionemu na rubel, który oznacza jedność zasadniczą monet rossyjskich. Obecnie rubel dzieli się na 2 połtiny, 4 czetwertaki czyli połtynniki, 5 piafałtynnych, 10 griwenników, 100 kopiejek. Z funta rossyjskiego czystego srebra wybija sję rubli 22⁸⁴/₄₅, a więc w jednym rublu zawiera się czystego srebra 4 zołotniki 21 doli. Wybijają ze srebra monety po 1, ^l/a> V*» ¹ 5? Vio> Yao■> rubla, nadto sztuki 15 kopiejkowa. Obecnie monety ^x/\ rubla i mniej wartujące wybijają f”.ę ze srebra o 15°/₀ niższego. Rubel srebrny waży 6 złp. gr. 20, 1 talar 2 gr. srebrne 3⁴/₅ fenika w kurancie pruskim; 4 franki i 9 centymów; 3 szylingi 5³⁸/₁₁₃ pensa angielskiego. W dawniejszych czasach ruble miewały rozmaitą wartość; rubel z lat 1704—18 (dobraja moneta) wart na dzisiejszą monetę 1 rub. 35 kop.; z lat 1718—62 (nowaja moneta) czyni prawie 1 rub. 15 kop.; z lat 1762—97 niewiele różnił się od teraźniejszego; z lat 1798 i 1799 wynosi teraźniejszych prawie 1 rub. 41 kop. Rubel z r. 1805 zupełnie równy jest teraźniejszemu. Ze złota wybijają sztuki po 5 i 3 ruble; lecz rubel złoty ma war-