page0486

478

Rudzki — Ruete

wolniejszych rad zabawiał się literaturą i zostawił oprócz licznych i ważnych korrespondencyj w rozmaitych przedmiotach, kilka rękopismów filozoficznych p. t.: Myśli moje. Rękopisma te znajdowały się w ręku Eustachego Iwanowskiego.    F. M. S.

Rudzkie jezioro w królestwie Polskiem, gubernii Płockiej, powiecie Lipno wskim, dobrach Trąbin położone, rozległe morgów 3, przepływa przez nie strumień Ruziec, wpadający poniżę Dobrzynia do Drwęcy.

Rue (Karol de la), jezuita, urodził się r. 1643, wstąpił do zakonu jezuitów r. 1659 i wysławił się wkrótce jako kaznodzieja utalentowany. W górach Ce-vennes nawrócił wielu kalwinów na wiarę katolicką. Umarł w Paryżu roku 1725, w 82 roku życia, wydał kazania i mowy pogrzebowe we 4-ch tomach (1719), kazania w czasie adwentu i wielkiego postu, także we 4-ch tomach. Niektóre tłómaczone są na język polski. Uważaną jest za arcydzieło jego mowa na pogrzebie księcia Luxemburg.

Rueda (Lope de), jeden z najdawniejszych dramatycznych autorów hiszpańskich, który się wielce przyczynił do ulepszenia sztuki dramatycznej, urodził się w Sewilli i był najprzód złotnikiem. Powodowany naturalną skłonnością do sztuki dramatycznej, wstąpił do towarzystwa komedyjantów i był w niem czynnym jako aktor i autor zarazem. Pierwsze jego wystąpienie publiczne miało miejsce około r. 1544. Później zostawszy przewodnikiem towarzystwa, przedsięwziął z niem podróż po Hiszpanii. W r. 1560 występował na dworze Fi-liipa II. Umarł w r. 1567 w Kordowie. Rueda o tyle góruje nad swymi poprzednikami, że go uważano za twórcę komedyi hiszpańskiej. Jego prace dramatyczne wydane w Walencyi, Sewilli i Logrono w r. 1567, 15761 1588 dzielą się na komedyje, rozmowy pasterskie i tak nazwane Pasos. Te ostatnie krótkie, śmieszne krotochwile pełne dowcipu i żartów były najudatniejsze; przedstawiano je przed rozpoczęciem lub pomiędzy oddziałami większych utworów; były to obrazy z codziennego życia niższych klass ludności. Mniej zalecają się obszerniejsze jego dzieła, mianowicie dyjalogi pasterskie. Rueda nadał pewnym postaciom stałe role w komedyi, które się i nadal utrzymały w hiszpańskim dramacie; przypisują mu także podział dramatu na akty. Rueda jest niezaprzeczenie pierwszym twórcą intermezzów (entremeses) i płaskiej komiki na scenie hiszpańskiej. Wybór jego dzieł znajduje się w Fabera, Teatro antigro espanol (Hamburg, r. 1832) i Ochoa, Tesoro del teatro espanol (Paryż, r. 1840).

RlIGtC (Chrystyjan Jerzy), lekarz zasłużony w traktowaniu chorób ocznych, urodził się 1810 r. w Scharmbech w Bremeńskiem; nauki początkowe odebrał pod okiem ojca i w gimnazyjum w Verden, w latacb 1829—33 słuchał nauk lekarsk.ch w Getyndze, gdzie 1833 r. został assystentem starszym przy szpitalu akademickim; w końcu tegoż roku otrzymał stopień doktora a w r. 1835 pozwolenie do wykonywania praktyki lekarskiej: w r. 1836 rozpoczął odczyty w uniwersytecie getyngskim, w którym w r. 1841 został nadzwyczajnym a w r. 1847 zwyczajnym professorem. Od r. 1851 współdyrektor akademickiego szpitalu, w r. 1852 powołany do Lipska, został dyrektorem zakładu dla chorych na oczy i polikliniki uniwersyteckiej. Wielkie i niezaprzeczone położył zasługi w sztuce leczenia chorób ocznych. Dzieła w tym przedmiocie ogłoszone są: Lehrbuckder Ophtalmologie {Brunswik, wydanie 2-gie, r. 1854); Die Skrophelkrankfieit, insbesondere die skrophulóse Augenentzundang (Getynga, r. 1833); Neue Untersuihungen und Erfahrungen uber das Schielen und seine Heilung (Getynga, r. 1841); Klinische Beitrage zur Pathologie