page0600

592

Ryki — Rylsk

Ryki, wieś prywatna w gubernii Lubelskiej, w powiecie Łukowskim, od stacyi pocztowej Moszczanka wiorst 3, a od miasta powiatowego mil 7 odległa. Składała niegdyś z przyległościami starostwo niegrodowe czyli tak zwaną dzierżawę, tenutę; sławnej pamięci Stanisław Poniatowski, ojciec króla Stanisława Augusta, nieodstępny w szczęściu i niedoli towarzysz Karola XII króla szwedzkiego, później wojewoda mazowiecki, a w ostatku kasztelan krakowski, będąc starostą rykskim zakończył tu życie, i w kościele parafijalnym pod wielkim ołtarzem złożony został. Dotąd znajduje się tam tablica marmurowa z napisem polskim opiewającym pochwałę zmarłego, tytuły i data zgonu 30 Sierpnia 1762 r., która jednak jest mylną, gdyż istotnie umarł 23 Września t. r. Kościół rzeczony jest niezmiernie dawnej fundacyi. Zniszczony przez Tatarów w 1500 roku, później był odbudowany. Dzisiejszą atoli murowaną świątynię w Rykach wystawił w r. 1757 ksjądz Alexander Trembiński, infułat zamojski, proboszcz tutejszy, pod wezwaniem ś. Jakóba Apostoła, jak o tern dowodzi tablica kamienna umieszczona nad drzwiami po prawej stronie prowadzącemi do skarbca. Wieś tę otrzymawszy od rządu Jan hr. Jezierski, b. marszałek szlachty gubernii Lubelskiej, zaprowadził tu wzorowe gospodarstwo rybne, które należy do najznaczniejszych w królestwie, i dotąd przez spadkobierców jego jest utrzymywane. Ryki liczą teraz ogólnej ludności i,179 głów, pomiędzy któremi jet chrześcijan 582, starozakonnych 597. F. M. S.

Rykonty, osada wiejska o 3 mile od Wilna na gościńcu Kowieńskim. Tu przy samej drodze na wzgórzu jeden ze znakomitej a dziś zgasłej rodziny Tal-woszów razem z żoną swą, trzymając się wyznania helweckiego, zbór kalwiński pięknej budowy na końcu wieku XVI wymurował, gdzie też oboje zmarłszy około r. 1630, w sklepie pod chórem pogrzebieni zostali. Kiedy potem Rykonty dostały się Ogińskim, ostatni tego imienia dziedzic ich, umierając zapisał te dobra dom tukanom, a zbór na kościoł im oddał. Zbór Rykoncki należał do najdawniejszych w Litwie i zdaje się, że przed murowanym, musiał już tu istnieć drewniany, bo Paweł Wergeryusz słynny reformator włoski, odwiedzając Litwę w r. 1555, już o nim wspomina.    F. M. S.

nykowsko, Ob. Bekowisko.

Rylejew (Kondrat), jeden ze znakomitszych poetów rossyjskich, urodzony w roku 1795, kształcił się w jednym z naukowych zakładów w Petersburgu, następnie służył w^ gwardyi i był członkiem towarzystw naukowych i literackich Zasłynął jednocześnie prawie z A. Bestużewym (ob. Marlitiski), po roku 1820, jako autor udatnych śpiewów historycznych, elegij, listów poetyckich i poematu pod tytułem: Wojnarowski. Od r. 1822 w ciągu lat czterech wspólnie z A. Bestużewym wydawał w Petersburgu jeden z najlepszych noworoczników literackich pod tytułem: Gwiazda Polarna, w którym, oprócz pism samych wydawców, drukowane były utwory Żukowskiego, Batiuszkowa, Gniedycza, księcia Wiazemskiego, A. Puszkina, Delwiga, Jazykowa, Baratyii-skiego i innych znakomitszych w owym czasie poetów i prozaików rossyjskich. Obeznany byl ze ws_t ółczesną polską literaturą, i dźwięcznym wierszem przełożył J. U. Niemcewicza śpiew historyczny pod tytułem: Duma o kniaziu Michale Glińskim. Z poezyj Rylejewa, na język polski przełożone Śpiewy historyczne, (Wilno, 1824) i poemat „Wojnarowski,” przez Władysława Syro-komle (Poznań, 1861). Rylejew umarł na początku 1825 r.    J. Sa...

miasto powiatowe gubernii Kurskiej, leży pod Sl⁰^' szerokości północnej i 52°21' długości wschodniej nad rzeką Sejmem, odległe o 17 przeszło mil od miasta gubernijalnego Kurska; liczba mieszkańców wynosi 7,946 głów