page0826

818

Solon — Solotura

zupełnego bezrządu. W tein położeniu rzeczy powierzono Solonowi sprawo pojednania możnych z ludem. Poprzednio położył on już ważne zasługi, mianowicie przyczynił się wiele do odzyskania wyspy Salamis, wydartej ateńczy-kom przez mieszkańców Megary, obrany wodzem w wyprawie tej za jeg'0 namową przedsięwziętej. Nakłonił także amtiktyonów w pierwszej z wojen świętych zwanych do upokorzenia i zburzenia miasta Krissy. Ofiarowano Solonowi dostojeństwo królewskie, a gdy g'0 nie przyjął, mianowany został r. 594 przed Chr. pierwszym archontem z poleceniem ułożenia nowego prawodawstwa. W następstwie tego Solon najprzód usiłował zapobiedz tymczasowo ogólnemu niezadowolnieniu i nędzy przez uciśnięcie praw Drakona i wyswobodzenie uciśniętej większości ludu z ciężaru długów. W dalszych rozporządzeniach dotyczących ogólnych stosunków państwa, przyjął majątek za zasadę uprawienia do najwyższych urzędów. Podzielił w tym celu obywateli według dochodów ich posiadłości ziemskich na cztery klassy, z których tylko do pierwszej klassy należący mogli osiągnąć godność archonta i zasiadać w Areopagu, trzy klassy następne uprawniały do innych urzędów w państwie, w^rszystkim zaś bez wyjątku służyło prawo wstąpienia do rady ludowej i do zajmowania posad sądowych. W ten sposób Solon zdołał pogodzić uroszczenin klassy uprzywilejowanej z wymaganiami ludu, zapewniając pierwszym na długi czas jeszcze posiadanie wyższych urzędów, przy uznaniu równości praw osobistych reszty obywateli. Do wysokiego znaczenia wyniósł areopag. powierzając mu nadzór nad obyczajami obywateli i wychowaniem młodzieży, jako też prawo rozstrzą-sania i uchylania uchwał ludowych. Prawa te wyryte na 12 tablicach drewnianych, zostały umieszczone w Akropolis, a Solon zniewolił Ateńezyków do złożenia przysięgi, że zaprowadzone przez niego urządzenia, przez lat sto wiernie zachowają. Następnie udał się w podróż i zwiedził państw^ra Azyi Mniejszej, wyspę Kretę Egipt. Lecz za powrotem w^r r. 565 przęz Chr. zastał znów kraj na trzy stanowiska jak poprzednio podzielony, z których żadne nie uważało sie w uroszczeniach swych zadowolnionem. Ustawy Solona popierając rozwój demokracyi były przejściem do zupełnego gmino władztwa. Porównaj Schel-ling’a, De Solonm /egibus. Wielki rozgłos miał w starożytności pobyt Solona u Krezusa, jako też rady i przestrogi udzielane temu monarsze. Solon dla głębokości poglądu i trafnego zdania we wszelkich sprawach ludzkich policzony między siedmiu mędrców greckich, odznaczał się prócz tego jako poeta przez elegije i inne utwory. Najstaranniejszy zbiór pozostałych z nich urywków jest umieszczony w Schneidewin’a: Deleolus poesis Graecormn elegiacae etc. (Getynga, 1838—39'. Dokładne objaśniania dostarczyli Jaeobs, Passow i Braun; najlepszy przekład niemiecki Webera znajduje się w tegoż Elegiscke Diehter der HeUenen.

Solonija, po frnncnzku So/ogne, z łacińskiego: Secolaunia, niegdyś pro-wincyja dawnej Francyi, mająca od 50 do 60 mil kw. powierzchni, dziś wchodzi do składu departamentu Loir-et-Cher. Grunt jest płaski, poprzerzynany tylko kilkoma rzeczkami, których brzegi są niezmiernie bagniste, zkąd i klimat bardzo niezdrowy. Ludność uie przenosi 400 dusz na milę kwadratową; urodzajność ziemi, pomimo wszelkich wysileń, nie odpowiada dotąd łożonej na nią pracy.    f. ff. L.

Solctnrn (w niem. Solothurn, w francuz. Sołenre), dziesiąty kanton szwajcarski, który w r. 1481 wTaz z Fryburgiem do związku przystąpił, graniczy na zachód z Francyją, na północ z Bazyleją, na wschód z Aargau i na południe