30944 Obraz3 (37)

Najdogodniejsze dla rozwinięcia dużei wartości siły jest położenie pośrednie. Powierzchnia styku miozyny z aktyną jest wtedy największa, w związku z czym powstaje największa liczba mostków. W przypadku zbyt malej i zbyt dużej długości sarkomeru liczba mostków jest mniejsza i ma to wpływ na wartość siły rozwijanej przez sarkomer, a w konsekwencji przez cal}’ mięsień.

Siła maksymalna pojedynczego mięśnia

Z powyższego rozumowania można wyciągnąć wniosek, że siła maksymalna pojedynczego mięśnia zależy od jego aktualnej długości. Największej wartości siły maksymalnej należy spodziewać się dla długości L„ zwanej spoczynkową. Z mechanizmem aktywnego skurczu związana jest tzw. składowa czynna (aktywna) siły mięśniowej. Oprócz niej w mięśniu rozciągniętym powyżej długości L₀ pojawia się tzw. składowa bierna (pasywna), która również ściąga przyczepy mięśnia ku sobie Mięsień, który zbudowany jest ze sprężystej tkanki zaczyna zachowywać się jak sprężyna - dąży do przywrócenia wymiarów początkowych.

fj ~fz> fcc W'

(JLL A¹ * L-c> <JX ro. y te

- - - Składowa czynna

-Składowa bierna

-Maksymalna siła całkowita

1,20 _T

1,00

0,80

1 0,60 U*

£

0,40

0,20 -•

0,00 4—-—t—■— --1--— ..1---1

0    0,5    1    1,5    2

\JU\-\

Ryc. 6. Zależność maksymalnej siły rozwijanej przez mięsień od jego długości.

Czynnikami, które mają wpływ na wartość siły maksymalnej rozwijanej przez mięsień o długości spoczynkowej L₀ w największym stopniu są:

•    przekrój poprzeczny mięśnia (efekt długotrwałego treningu siły),

•    synchronizacja pobudzeń jednostek motorycznych - zdolność włączenia do skurczu jak największej liczby jednostek (bezpośredni efekt treningu siły),

a w mniejszym stopniu

•    długość spoczynkowa mięśnia.

•    proporcje wysiępowania jednostek szybkich i wolnych.