scandjvutmp10501

scandjvutmp10501



13

— A co? Mówiłem, że nie da. A co? moja prawda ! Długo nie wraca, a więc nie dał, bo gdyby dał, toby chłopak z radości prędko przyleciał. Tak to, tak. Ludzie nigdy nie pamiętają, co wzięli, a tylko to liczą, co dają. I już mu on pewnie policzył, policzył ! A przecież sam był biedny, sam brał. Pamiętam, przyjeżdżał do mego obozowiska. Zabijałem natychmiast najspaśniejszego z mych trzystu renów. Tłuszczu na garbie i żebrach, ot ile — i pokazywał słuchaczom, składając cztery palce. — Krwi, wnętrzności moc! I on syt, i jego psy syte, i wszyscy syci. Warzymy przedewszystkiem ozór, chrapy, wątrobę i serce.

—    Taaak ? — zawtórowali rozciekawieni słuchacze.

—    A jakże, jak wypada na cnego gościa. W obozowisku pełno ruchu. Moja kobieta uwija się, córki jej pomagają: robią kiełbasy z krwi, czyszczą wnętrzności, rąbią, warzą, pieką. Z kotłów para smakowita bucha, aż mdli. A my siedzimy sobie z Andrzejem u ogniska, na przednim miejscu, na Wysokiem pod-ścielisku z pachnących, modrzewiowych gałązek, i zapijamy wódeczkę. Takie to były czasy. Były, ach były ! I byłyby zawsze, i byłyby wciąż, ale... nie urodziła chłopca, nie urodziła—kiwnął głową na żonę, która zrozumiawszy, że o nią chodzi, lękliwie a chyżo zwróciła ku niemu głowę, aż zabrzęczały jej kolczyki, długie, ramion sięgające.

—    Co tam chłopca ! Jeden czort! Ja urodziłam dwóch, a jednak umieram z głodu — posępnie zauważyła gospodyni.

—    Grzech, stara! och grzech, i nie ustawa, tak skarżyć się na Boga. Czyż my jedni? Wola Jego — zaprzeczył jej żywo z trudnością dyszący gospodarz.

—    Nie wraca Ujbanczyk, nie wraca! — znów ktoś westchnął.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
32 (615) MÓWIŁEM, ZE NIE OADA LUDZI... 3AK DOTĄD. BRZUCH WENDIGO DOPIEROSIĘ ZRASTA. P/LNU3
scandjvutmp2eb01 się tak poważnie, że nie należy rozwiązywać jej, okręciwszy palec około palca!...
Spory wokół pryncypiów ekonomii - wprowadzenie 13 Autor stwierdza, że nie chodzi, czy ta polityka by
scandjvutmpa201 332 Wiem, iż złota nie pragniesz, bo to wszystko Twoje, Cokolwiek na tym świećie mi
68231 z413 Kto szczeka w lesle?‘SE w[»%    : sSlillSSS Miejrpy nadzieję, że nie pies,
garfield (13) CO PRZY ODROBINIE SZCZĘŚCIA SPRAWI. ŻE NIE BĘDĘ MUSIAŁ ROBIĆ NI
scandjvutmp2801 33 nowią całą osnowę naszego pojęcia. Jest to rozwinięcie zdania Arystotelesa, ze n
scandjvutmp23501 247 miał, że nie mógł ani widzieć, ani słyszeć z odległości dziesiątków wiorst, a
scandjvutmp2ce01 mówi, co pan chce... Niech pan zwlecze, ile się da... Niech pan się niczego nie bo
ALEKSANDER RADWAŃSKI 38 I ostatnia uwaga. Artykuł prezentuje własne pomysły autora, co nie oznacza,
odnoga liberalizmu, powołuje się na Willa Kymlickę, który uważa, że R nie tyle zapomniał o tożsamośc
Obraz1 3 ()powiedz, w jaki sposób Jerozolima witała Jezusa? Jak wkraczał do miasta Pan Jezus co świ

więcej podobnych podstron