scandjvutmp11d01

63

o wstrzymaj, walizy - maj Two - ja za - gnie - wa - nie

rO .hJ1	—hn-1—rT	—1—d-1--—q
h/ w * n	- J	J * J ip ip — -I
1 frr\y l
—t-	. 1-'6 0 f 1	r f f M* ?

I zbro - dni na • szych sa - po - mnij jui, Pa • nie.

Pusto w Twem mieście, pusto w Syonie, Jerozolima w boleści tonie,

Runął dom Twojej świętości i chwały,

Gdzie dla Gię hymny ojców naszych brzmiały I Niebiosa rosę spuszczajcie z góry,

Sprawiedliwego wylejcie chmury,

Grzech nas oszpecił i w sprośnej postaci Stoim przed Tobą, jakby trędowaci.

Padliśmy wszyscy, jakby liść jesieni, Zbrodniami, jakby wichrem, rozproszeni;

Tyś Twe oblicze zasłonił przed nami I Tyś naszemi złamał nas zbrodniami.

Niebiosa rosę spuszczajcie z góry,

Sprawiedliwego wylejcie chmury,

0    spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany,

1    ześlij Tego, co ma byó zesłany.

Wypuść Baranka a daj, niech przybędzie Z głazów pustyni, niech nam Panem będzie, Na górze córy Syonu się zjawi I po łzaoh tylu z jarzma nas wybawi.

Niebiosa rosę spuszczajcie z góry,

Sprawiedliwego wylejcie chmury,

•Pociesz się ludu, pociesz w twej niedoli,

Sał się przybliża kres twojej niewoli.

Czemuż się smucisz? bolejesz tak srodze?

Nie bój się, nie bój. Ja cię wyswobodzę.

Jam jest twym Panem, Ja doń twej sprawcą, Ja twoim Świętym, Ja Bogiem i Zbawcą. Niebiosa rosę spuszczajcie z góry,

Sprawiedliwego wylejcie chmury,

Roztwórz się ziemio i z łona twojego Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego.