Sponsorzy2A801

386

386

ph ałsaosofl -0*1 on piioS 1 < -«Is n.lniofł mi -of>‘'iwu nnlot olnł* « o'j oni yx^!

- jas3xauq .mjiś

osiłki oli O .i ¹ ^senb i''no3:>< i

Nikt z nich ule myślał, że w tej samej błoni,

Ten sam, na czele stu tysięcy koul, o ’ iw oi I sto tysięcy dzid, szabel, mołojcow,

Przyjdzie jak piorun, i nad głową zbójców, Sprawiedliwości I zemsty zarazem Sąd czynie będzie ogniem i żelazem.

....................... .

Tymczasem dalej 1 dalej bez torn,

Koń mój jak wicher, jak błysk meteoru Leci i leci: wsie, ziemia nprawna,

Wtylc za nami zostały już zdawna.

Przed nami wkoło, jak oko zasięga,

Step równy; pusty, w końcu widokręga ,

Przeze mgłę tylko widać, że jak pasem,

Sinym po bokach otoczony lasem.

.....................

My leclrn, leelm. Już przeszedł wschód słońca, Lecz dzień pochmurny I cisza dusząca. o h f * Słyszę świst w uszach, lecz nigdzie powiewu,

By nim choć westchnąć; a koń chrapiąc z gniewu Leci I leci. Mdłość głowy zawrotu,

Owładła członki, zimne krople potn Leją się ze mnie. Chcę mówić modlitwy,

Próżno! koń leci; myślę że się znuży,

Że zwolul biegu, że takiej gonitwy

Nad dwie, trzy godzin nie wytrzyma dłużej.

Próżne nadzieje 1 ciężar ciała mego

Był nlczem, owszem był bodźcem dla niego.

A ruch mój każdy, skorom się odważał Poruszy ć na nim, czułem jak pomnażał Pęd 1 strach jego, 1 gniew jego pychy.

Próbuję głosu: słaby był 1 cichy.

Lecz na dźwięk pierwszy, jak rażoDy strzałem,

Koń drgnął, podskoczył, 1 z wściekłym zapałem, Pędził tern chyżej; i na każde słowo Wstrząsał się, jakby na trąbę bojou ą.

Powrozy w ciało coraz głębiej grzęzły,

Aż krew pryskając zbroczyła Ich węzły.

A jakby ognia żywego płomienie,

Pierś mi 1 nsta paliło pragnienie.

.....................

Czułem przez cbwllę dreszcz śmiertelnej zgrozy,

Ale wnet pamięć, 1 myśl, 1 pojęcie,

W jednym się mglistym zmieszały odmęcie.