0045

b

Rys. 6.54. Nomogram do wyznaczania optymalnych wymiarów ożebrowania rozpraszacza z żebrami prostymi

C₂ (<$ + b) M b m M⁵

ctgh

+ T_s [°C]

aby przy wymaganej długości, szerokości i wysokości uzyskiwać największą efektywność odprowadzania ciepła. W praktyce sprowadza się to do wyznaczenia takiej grubości żeber <5 i ich rozstawienia b, aby osiągnąć największą sprawność rj i .najmniejsze opory przepływu powietrza AP.

Dla najczęściej występującego przypadku wymuszonego odprowadzania ciepła z rozpraszacza z żebrami prostymi (rys. 6.47), gdy przepływ powietrza pomiędzy żebrami ma charakter burzliwy, optymalną grubość i rozstawienie żeber można odczytać z wykresu (rys. 6.54) dla punktu przecięcia linii:

X = 0,0854 Pr 0,2 _£l 0,5 ^ 0,5 ^ -0,5 „-o,4 fro,6 _X XL-M B-M VM    (6-55)

Y = 9,1*10 “⁶ V⁰*¹⁴³ AP⁰-⁵⁷ Q —0,57 1-0,51 X X BhV -¹    (6-56)

gdzie:

Pr — liczba Prandtla z tablicy 6.20, £i — współczynnik z tablicy 6.4,

— współczynnik przewodnictwa cieplnego powietrza z tablicy 6.20 [W/cm °C],    '

K — współczynnik przewodnictwa

cieplnego materiału rozprasza-,cza z tablicy 6.7 [W/cm °C], v — lepkość powietrza z tablicy 6.20 [cm²/s],

q — gęstość powietrza z tablicy 6.20 [g/cm³],

V — ilość powietrza nadmuchiwana na rozpraszacz [m³/s],

P — opory przepływu powietrza przez rozpraszacz [Pa],

B, L, h_y b, d — wymiary rozpraszacza [cm]

według rys. 6.47

Wyznaczone z wykresu 6.54 wielkość bid należy podstawić do równania na maksymalną temperaturę rozpraszacza:

(6-57)

X (d -ł- b) d °*⁵ b °’⁴ /

w równaniu tym:

Cx = (10* c_p V e)-i,

/ v h \ M .

C₂ = 11,7 Pr -0.2 (ł_r Z_p s^ “⁰'⁵(—i L-MB-o.6

P — ciepło odprowadzane z rozpraszacza [W]

219

6.3. WYKORZYSTANIE POWIETRZA DO ODPROWADZANIA CIEPŁA

1