0058

Rys. 6.63. Wyznaczanie optymalnych wymiarów wentylatorów osiowych w zależności od wskaźnika szybkobieżności n_s 1 — wentylator osiowy bez osłony, 2 — wentylator osiowy z osłoną bez kierownic, 2 — wentylator osiowy z osłoną i z kierownicami

X =

[mm]

(6-71)

[mm]

V    — wydatek wentylatora [m³/h],

p,    — spręż statyczny wentylatora [Pa],

Qo, q — gęstość powietrza na poziomie morza i w miejscu pracy wentylatora [g/cm³].

W zależności od wskaźnika szybkobieżności można określić główne wymiary przestrzeni zajmowanej przez wentylator korzystając ze

współczynników wydatku K_v i sprężu K_p odczytanych z wykresów na rysunkach 6.62 i 6.63.    ,

W celu uzyskania niezbędnego wydatku i sprężu, wentylator określonego typu (tabl. 6.21) powinien mieć wysokość X, szerokość Y i głębokość Z, wynikające z następujących zależności:

24,17-10⁴ /_p_£___po_\»,5

n \K„    Q J

1,69-10« V

nX² K_v

Z = 0,85 X — dla wentylatorów promieniowych,

Z = 0,25 X — dla wentylatorów osiowych bez osłony,

Z = 0,35 X — dla wentylatorów osiowych z osłoną bez kierownic,

Z = 0,52 X — dla wentylatorów osiowych z osłoną z kierownicami.

Równoległa i szeregowa współpraca wentylatorów

Brak wentylatorów o ściśle wymaganych parametrach, a w wielu przypadkach względy konstrukcyjne są przyczyną stosowania w jednym urządzeniu większej liczby małych wentylatorów (rys. 6.84), dających w sumie wydatek lub spręż taki, jaki dawałby w innej sytuacji jeden wentylator o dużych gabarytach. Sytuacja taka występuje w blokach elektronicznych, wykonanych w postaci szaf o strukturze panelowej, zawierających kasety z regularnie rozmieszczonymi modułami umieszczone na kilku poziomach. W urządzeniach o takiej budowie stosuje się zespoły równolegle pracujących wentylatorów, dających wymagany wydatek powietrza i jego równomierny przepływ w całym przekroju bloku. Jeżeli blok ma wiele poziomów z kasetami wywołującymi w sumie znaczne opory dla przepływu powietrza, to wykorzystuje się szeregową współpracę wentylatorów, umieszczając na wlocie do bloku wentylatory tłoczące powietrze, a na wylocie wentylatory ssące (rys. 6.57a). Zasada taka jest także wykorzystywana w centralnych układach wentylacyjnych, obsługujących większą liczbę bloków elektronicznych.

Dobór wentylatorów do współpracy równoległej i szeregowej przedstawiono na rys. 6.65.

232

8. ODPROWADZANIE CIEPŁA Z URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCH