2009 01 01 3506

a W v»il iwn $. I. DulK r    W.ru:iTrj iWlT

ISBN    0 by WN PWN 20U?

114    4. Chemia troposfery — smog

hydroksylowego) i węglowodory. W idealnej sytuacji należałoby zmniejszyć stężenie obu tych gazów. Wymaga to jednak wprowadzenia pionierskich rozwiązań. Istnieje natomiast możliwość zmniejszenia ilości tworzącego się ozonu w wyniku rozpatrzenia, który z tych dwóch reagentów jest czynnikiem ograniczającym. Na rysunku 4.8 przedstawiono izoplety ozonu (warstwice stałych stężeń) jako funkcję stężenia zarówno tlenku azotu, jak i węglowodoru⁷.

Rys. 4.X. Wartości szczytowe izoplct uzyskane w warunkach kontrolowanych i obliczone za pomocą programu komputerowego F.KMA (F.mpincal Kineiic Modelltng Approach) [Przedruk z. pracy: B J. Finlayson-Pitts. J.N. Pitts Jr.. ..Atmosphcric chcmistry of tropospherie ozonc formation: scicnti-fic and regulatory implications", Air IPa.r/r, 43, 1091 (1993).]

Rozważmy sytuację, gdy liczba silników dwusuwowych jest duża, a w emitowanych gazach jest dużo węglowodorów. Sytuację tę reprezentuje punkt a: na wykresie jest to obszar dużej wartości stosunku węglowodory : tlenki azotu. Jeśli zmniejszymy emisję węglowodoru o 50%, przesuniemy się do punktu b. Pomimo drastycznego zmniejszenia ilości węglowodorów stężenie ozonu w tym punkcie nic zostaje zmniejszone. 7. drugiej zaś strony, zmniejszenie już i tak małego stężenia tlenku azotu powoduje przesunięcie do punktu c na wykresie, ze znacznym zmniejszeniem tworzenia się ozonu. Jest to

B.J. Finlayson-Pitts. J.N. Pitts Jr., „Atmosphcric chcmistry of tropospherie ozonc formation: scicn-tific and regulatory implications”, Air Wąsie. 43. 1091 (1993).