237 bmp

Późnym popołudniem, gdy Dritte ukończył drugą 249 owieczkę przyszedł do niego Pino, biedny sierota.

-    Och, co za wspaniała owieczka! - powiedział. - Czy mógłbym ją dostać?

-    Tak, weź ją sobie, zrobię inną. I tak też się stało.

Ale chłopczyk o złocistych włoskach nie powrócił

j owieczka pozostała na półce w warsztacie.

Sytuacja wsi pogarszała się. Dritte zaczął rzeźbić zabawki dla dzieci z wioski, by trochę zapomniały o głodzie. Pewnego dnia jakiś wędrowny handlarz wyraził chęć kupienia wszystkich zabawek, jakie Dritte zdoła wyrzeźbić. Dritte odmówił rzeźbienia zabawek za pieniądze.

-    Zatrzymam się w gospodzie - powiedział handlarz - może zmienisz zdanie.

Mała Marta była bardzo chora i Dritte, by ją rozweselić, podarował jej owieczkę, którą przechowywał na półce w swym warsztacie. Gdy powrócił z domu Marty, spotkał chłopca o złocistych włosach.

-    Przechowywałem owieczkę aż do dzisiaj, ale ty nie zjawiałeś się. Zrobię ci zaraz inną.

-    Nie potrzebuję innej owieczki - powiedział chłopczyk, potrząsając głową. - Te, które podarowałeś małemu Cyganowi, Pino i Marcie, podarowałeś i mnie. Zrobienie zabawki może służyć chwale Bożej tak samo, jak wyrzeźbienie jakiegoś świętego!

Po chwili chłopiec znikł. Tego wieczoru Dritte udał się do gospody.

-    Zrobię dla was zabawki - powiedział.

-    Więc zmieniliście zdanie? - spytał handlarz.

-    Nie! - odpowiedział Dritte z płonącymi oczyma - ale otrzymałem znak od Boga!

Dla ułatwienia dialogu i pobudzenia aktywności

- Radość z jakiegoś święta jest wówczas pełna, gdy dzieli się ją ² innymi. Powyższe opowiadanie jest komentarzem słów Pana: