2

Obróbka strumieniowa jest metodą ukształtowania przedmiotów, polegającą na usuwaniu naddatku obróbkowego przez chwilowe działanie skoncentrowanych nośników energii w postaci strumieni elektronów, jonów, światła laserowego lub strugi cieczy.

Do obróbki erozyjnej jest zaliczana także obróbka ultradźwiękowa, stosowana głównie do cięcia i drążenia twardych oraz kruchych materiałów.

W obróbce elektroerozyjnej naddatek obróbkowy jest usuwany w postaci mikrocząsteczek, głównie na skutek działania ciepła i sił ga-zowo-dynamicznych podczas impulsowych wyładowań elektrycznych.

Podstawowe fazy przebiegu procesu obróbki elektroerozyjnej podczas wyładow-ania elektrycznego przedstawiono na rys. 4.1.

c)

+

Kanał '//M plazmy v///i

Cząstki

Topiony metal

Rys. 4.1. Poszczególne liazy procesu obróbki elektroerozyjnej: a) wyładowanie w utworzonym kanale plazmy, b) topienie i wyrzucanie cząstek materiału, c) stan po wyładowaniu

Podczas obróbki elektroerozyjnej następuje ubytek materiału elektrody stanowiącej narzędzie oraz elektrody będącej przedmiotem obrabianym. Dobierając odpowiednio materiał elektrody - narzędzia, prąd wyładowania oraz czas wyładowania, można spowodować, że 99% to ubytek materiału przedmiotu obrabianego, a tylko 1% to ubytek materiału elektrody - narzędzia.

W obróbce elektrochemicznej działanie prądu przepływającego przez elektrolit pow oduje rozpuszczanie anody (przedmiotu obrabianego) wskutek jonizacji atomów materiału, z którego jest ona wykonywana, i ich przechodzenie do przepływającego w szczeknie międzyelektrodo-wej elektrolitu.

Obróbka elektrochemiczna może być bezstykowa (rys. 4.2a) lub stykowa (rys. 4.2b). W obróbce elektrochemicznej stykowej naddatek obróbkowy jest usuwany na skutek erozji oraz ścierania mechanicznego.