2

f,

Ą\

}

f

I

!

?

W ostatnich dniach listopada 1944 roku na [ północnym skrzydle zachodniego frontu zapa-■ mwał zupełny zastój. Czołgi pierwszej pol-lidej dywizji pancernej, przebywszy heroiczne Normandię, Pas de Calais, Flandrię, Bel-,pę, wryły się teraz na dobre w rozmiękczone leszczami jesiennymi piaski, groble i błota 3rabantu. Holenderskie kanały trzymały dobrze. Codziennie szwadron po szwadronie wysuwał się na odcinku pułkowym na ewentualne „zadanie”, ale zadania jakoś nie przychodziły i kronika pułku stała się ostatecznie suną i krótka. Co więcej, mnożyły się nieomylni* oznaki, że front nieprędko się ruszy. Z Lon-i?nu niemal co parę dni przyjeżdżał teraz na inspekcję jakiś dobrze odchowany, suto uorde-"sony generał, uroczyście objeżdżał „pozycje”, nrreprowadzał „lustrację”, z niekłamanym •sfziwieniem przypatrywał się czołgom, po ’2ym w kasynie oficerskim wracał do opowiadań bujnej młodości i doświadczeń bojowych ood Łowczówka czy Radzymina. Przyje-dial — także z Londynu — specjalny korespondent fotograficzny polskiego ministerstwa nformacji, dokonał paru zdjęć „z pierwszej 'iniC — dekoracja żołnierzy, messa sztabowa,

* Trzynaście...