• odciętą środka powierzchni wodnicy, obliczoną względem płaszczyzny owręża
xS0= d-Z2/Si = 2,5 -54,857/98,803 = 1,381 m,
• wzdłużny moment bezwładności powierzchni wodnicy, obliczony względem poprzecznej osi leżącej w płaszczyźnie owręża
Ilo^ 4 • d3 • £3/ 3 = (4 / 3) ■ 2,53 • 1792,513 = 37 344 m4,
• wzdłużny moment bezwładności powierzchni wodnicy względem poprzecznej osi przechodzącej przez środek powierzchni wodnicy, obliczony za pomocą twierdzenia Steinera
Il = Ilo-Awxso2=37 344-329,34 1,3812 = 36 715,9 m4,
• poprzeczny moment bezwładności powierzchni wodnicy, obliczony względem płaszczyzny symetrii
IB = (4 / 9) • d • Z4= (4/ 9) • 2,5 • 1845,86 = 2050,95 m4.
Oprócz obliczeń parametrów geometrycznych wodnic kadłuba statku wyznacza się również parametry geometryczne wręgów teoretycznych dla wielu zanurzeń kadłuba. Są to: powierzchnie wręgów - aw i momenty statyczne powierzchni wręgów względem płaszczyzny podstawowej statku - mz. Te dane pozwalają wyznaczyć dla każdego teoretycznego wręgu zależności między jego powierzchnią i momentem statycznym tej powierzchni (liczonym względem płaszczyzny podstawowej) a zanurzeniem statku w płaszczyźnie tego wręgu. Zbiorczy wykres takich zależności, prezentowanych w postaci geometrycznej, nosi nazwę skali Bonjeana.
Przykład skali Bonjeana prezentuje rysunek 27.
Współcześnie dane nanoszone na skalę mogą być opracowane w postaci tabeli przedstawiającej zależności powierzchni i momentów statycznych powierzchni wręgów teoretycznych dla zanurzeń zmieniających się najczęściej co 1 cm. Taka forma danych jest łatwiejsza do wprowadzenia do pamięci komputera pokładowego.
55