037 3

Odcięta środka wodnicy od PR:

X.

2d²

"y *

d

2d

y *yi * Cj₄

(1.21)

Obliczanie objętości podwodzia

Metody całkowania przybliżonego mają również zastosowanie do obliczania objętości brył ograniczonych powierzchniami krzywymi. Przebieg obliczeń jest następujący:

-    długość bryły / należy podzielić na n równych odcinków,

-    w miejscach podziału należy obliczyć pola powierzchni przekrojów F jedną z poznanych metod,

-    obliczone pola powierzchni przekrojów F₀. F_t. F₂ itd. podstawić do zależności 1.6 lub 1.8a w miejsce rzędnych y.

Jeżeli w zastosowaniu do kadłuba statku obliczane przekroje będą się pokrywać z wręgami, to tak nowo powstały wykres będzie się nazywał krzywą pól przekrojów wręgowych (rys.23). Obliczenie pola pod tą krzywą jest równoznaczne z określeniem objętości podwodzia V

Wzory służące do obliczania objętości brył będą następujące:

Wzór trapezów

V- U ■ (—2 ^F" + F_t + F, + F, + _ + F.-_t\    (1.22)

Wzór Simpsona

y“ y(Fo + 4 F, +2 F₂ + 4-F, + _ + 4 F._, + F_m)

(1.23)

Jeżeli wykonane zostaną poziome przekroje kadłuba i obliczone powierzchnie wodnic, to powstały wykres będzie nazywał się krzywą pól przekrojów wodnicowych (rys.24).

Taka krzywa również może posłużyć do określenia objętości podwodzia V Stosując odpowiednie wzory do określania momentów statycznych powierzchni ograniczonych krzywą pól przekrojów wręgowych i krzywą pól przekrojów wodnicowych można określić współrzędne środka wyporu Z_F i X_F.

Wyniki obliczeń wszystkich charakterystyk geometrycznych kadłuba w funkcji zanurzenia przedstawione w postaci wykresu noszą nazwę krzywych hydrostatycznych.