Image41

Rys. 22. Przykłady potencjalnych linii poślizgu rozpatrywanych w metodzie równowagi

klina odianiu [23]

W przypadku metody I) stosowane w programach algorytmy obliczeń oparte są na tradycyjnych metodach analizy stateczności (metoda Bishopa, metoda Janbu), jednakże w analizie równowagi określonego fragmentu konstrukcji uwzględnia się dodatkowo siły występujące w zbrojeniu, przeciwstawiające się poślizgowi.

Przy zastosowaniu programów rozpatrujących automatycznie wszystkie potencjalne linie poślizgu, przebiegające przez korpus i poza korpusem, odrębne sprawdzanie stateczności ogólnej konstrukcji i stateczności wewnętrznej nie jest niezbędne. Oba stany graniczne mogą być sprawdzane łącznie.

W przypadku metody 2. obecność zbrojenia uwzględnia się w analizie równowagi klina odłamu. Zalecany algorytm obliczeń określony jest w normie [23].

5.2.4. Uproszczona metoda sprawdzania stateczności wewnętrznej

W przypadku obiektów kategorii geotechnicznej I i prostych przypadków kategorii II (płaski naziom s = 0, obciążenie naziomu/; < 5,0 kN/m²) obliczenia można wykonać w sposób uproszczony.

Algorytm obliczeń opiera się na następujących założeniach:

-    w stanie granicznym nośności maksymalne siły rozciągające w zbrojeniu, występują na linii poślizgu,

-    linia poślizgu przebiega identycznie jak granica klina odłamu w tradycyjnych ścianach oporowych (rys. 22),

-    maksymalna siła rozciągająca w zbrojeniu jest równa parciu wywieranemu umownie na lico ściany w sirefie obejmującej zbrojenie.

44