klsti359

watr. w ^7,wecV\ jaV\eś dmuchawYi mają "być podobno dziś jeszcze używane do zabijania dzikiego ptactwa.

401. Bardzo niewiele da się powiedzieć o ludowej broni odpornej. W swoim czasie zwrócono w tym związku uwagę na wielkie czapki futrzane i pilśniowe z podkładkami, noszone dawniej latem i zimą przez naszych włościan. Zwyczaj stałego ich używania oraz ich grubości wielkość próbowano tłumaczyć chęcią ochrony głowy od ciosów wobec dość częstych bójek po karczmach i drogach. Niewątpliwie to tłumaczenie może być do pewnego przynajmniej stopnia słuszne. Także w środkowej Azji, np. u Kirgizów, widzimy grube futrzane czapki, które, jak na to wskazują opisujący je autorzy, pełnią do pewnego stopnia funkcję hełmu, dobrze chroniąc głowy od razów podczas potyczek. Mielibyśmy więc w tych wypadkach do czynienia z czemś pośredniem między właściwem okryciem głowy a pry

mitywnym hełmem futrzanym, czy materjalnym. — Obok tych czapek możnaby tu jeszcze, opierając się na porównawczych zestawieniach etnologicznych, zwrócić uwagę na szerokie pasy skórzane, ujmujące brzuch i dolną część piersi w rodzaj pancerza, a pospolicie dawniej noszone zwłaszcza w regjonie Karpat (§ 438, fig. 380). Lud sam w niektórych okolicach wschodnich Karpat (w Rumunji) tłumaczy je podobno jako strój ochronny; nie chodziłoby jednak w danym wypadku o ochronę przed razami podczas bójki, lecz o zabezpieczenie mniej odpornych części ciała przy robotach leśnych od przypadkowych uderzeń przez kloce drzewne i t. p. Jako ochrona dla rąk przy