Nowy 5

i . a /_) 1	J. o [.-0.251 -
1	1
-4		Rys. 3.4. Mosty wspornikowe

W przypadku niekorzystnych warunków gruntowych układy wspornikowe mogą być wykorzystane do budowy mostów wieloprzęsłowych o dźwigarach przegubowych statycznie wyznaczalnych (rys. 3.6). Z uwagi na załomy linii ugięcia oraz konieczność utrzymywania urządzeń dylatacyjnych rozwiązania te są niechętnie stosowane. Większą trwałość zapewniają w zasadzie rozwiązania z łożyskami przegubowo nieprzesuwnymi umieszczonymi w przęsłach. Przyjmowane rozpiętości i smukłości dźwigarów podano w tablicy 3.1.

Przęsła ciągłe bezprzegubowe dwuprzęsłowe są rzadko stosowane w przypadku mostów rzecznych, częściej w wiaduktach nad drogami mającymi pas rozdziału. Pod względem estetycznym nie są preferowane. Rozpiętości przęseł, smukłości dźwigarów przyjmuje się podobnie jak dla przęseł wolnopod-partych. Korzystniejsze rozkłady momentów przęsłowych i podporowych zapewniają ustroje trójprzęsłowe o krótszych przęsłach skrajnych, szczególnie atrakcyjne dla mostów rzecznych. Mogą być o stałej, bądź zmiennej wysokości dźwigarów. Zmiana wysokości może być przeprowadzona w pobliżu podpór poprzez wykształcenie skosów liniowych lub krzywoliniowych, albo na całej (znacznej) długości dźwigarów (rys. 3.7a-t-c). W przypadku mostów o przekroju skrzynkowym bądź w przypadku mostów dwu - wielodźwigarowych stosuje się też poszerzenie belek (środników) w obrębie podpory. Zmiany wysokości, szerokości dźwigarów, a nawet przekroju np. z belkowego na skrzynkowy są korzystne ze statycznego punktu widzenia, bowiem zwiększają sztywność w pobliżu podpory odciążając przęsło (zmniejszając momenty przęsłowe), a ponadto zmniejszenie ciężaru dźwigarów w przęśle również zmniejsza momenty przęsłowe od ciężaru własnego. Czasami ze względów architektonicz-

I - łożysko, 2 - wahacz z betonu sprężonego, 3 - łożysko przesuwne, 4 - połączenie przegubowo-przesuwne

ic

&

+■

ii

■+

a-°-ą-z^-0-⁰ z-a

5z-5^-ą

Rys. 3.6. Mosty wieloprzęsłowe przegubowe

83