IMG 24

r*»i rwo

Różnorodne źródła, wczesne i późniejsze, rodzin*. i obce, tradycyjne i awangardowe, dopity twórczodci w jedno, przechodząc przez (Ut_r oiobi? go widzenia. Najważniejsze było znalczicniTu^ do uniwersalnego alfabetu graficznego, przy pony^y którego można by na podobieństwo alfabetu Uon+ przekazywać informacje i emocje.

Gronowski stworzył własny język umowny z elewem, tów przedmiotowych, dostatecznie czytelny | nteslcom'. plikowany, lekki, pogodny i żartobliwy. Postać ludzka upraszczał nie przekraczając granicy’ schematu*^ prostu pozbawiał j* cech indywidualnych. Dokonywał jak gdyby zabiegu kosmetycznego: chłopiec ma wyglyd pacholęcia, mężczyzna czaruje wy. twomoici* ruchów, kobieta - gładkości* i* i u rod.) modelek z zumalu. Ze smakiem eksploatował typy ludowe, motywy i akcesoria ludowych obchodów. zamieniając chropowata prostotę i naiwnołć sztuki samorodnej w formę wyrafinowany, lecz nader upiększony (co mu nieraz wypominano). Logiczny tego konsekwencjy były rozwiązania kolorystyczne. O powodzeniu plakatu Gronowskiego w ostatecznym rachunku rozstrzygał kolor, potraktowany dekoracyjnie. W plakacie, którym debiutował w 1917 roku zestawił plamę jasnorozowego tonu z ciemny zielem* i bryzem w tle. czym zdradzał już upodobanie do pewnej gamy barwnej Nie doszedł do niej od razu. lecz w wyniku wieloletniego doboru barw i walorów. Pozostał wreszcie przy określonych zestawieniach. które złozyły się na tak bardzo charakterystyczny i znany paletę Gronowskiego Na poczytku używa barw kontrastowych o pełnym nasyceniu, np. czerwonej i niebieskie] (A' Targi Wschodnie, Erpo-sition Potonaise Constanttnople. Radion tom pitrrt. Gentleman - imtgouiec wyticomcj damy. Shemer i in.). z czasem zai barwy czyste, kontrastowe, zestawienia barw zimnych i ciepłych w jego pracach zanikaj*. Dominować poczynaj* barwy zdecydowanie ciepłe, mało nasycone, przełamane biel*, czyniyce wrażenie „słodkich". Zestawienia rodem z tkactwa

T G reeotetki Ute

T. Groaotrtki

It/tH