• /imany imgiopnlyezne.
się:
jaka jest wiedza chorego na temat cukrzycy określenie braków, niedostal ków i błędów w tym zakresie,
- czy zna zasady samoopieki i samokontroli i je stosuje - czy sam podaje sobie insulinę, czy przyjmuje leki, zna ich działanie,
- jaki stosuje rodzaj i sposób odżywiania - preferowane produkty, sposób ich przygotowywania,
- czy jest aktywny fizycznie, uprawia sport, gimnastykę, jak spędza wolny czas,
- czy posiada nałogi,
- jak radzi sobie ze stresem.
Zadania umożliwiające postawienie diagnozy prognostycznej
♦ Zorientowanie się, czy pacjent będzie w takiej samej czy gorszej kondycji fizycznej i psychicznej po okresie hospitalizacji i powrocie do domu.
♦ I Istnienie, jaki rodzaj leków pacjent będzie musiał przyjmować w domu (insu-lina, środki doustne), czy będzie to kontynuacja terapii, czy też zmiana rodzaju leczenia lub skorygowanie dawek
♦ Ustalenie, czy wiedza i umiejętności pacjenta będą wystarczające do samodzielnego funkcjonowania:
- czy będzie mógł wykonywać codzienne podstawowe czynności,
czy będzie w stanie kontrolować swój stan zdrowia i prawidłowo interpretować uzyskiwane parametry:
• umiejętność oceny i interpretacji objawów powikłań,
• obsługa glukometru, testów,
• ocena stanu skóry,
- czy będzie mógł wypełniać swoje obowiązki,
- czy będzie w stanie pełnić realizowane wcześniej role społeczne, kontynuować pracę zawodowa, naukę, opiekę nad rodziną.
Zadania lecznicze
Czynności z tego zakresu to realizowanie zleceń lekarskich i działania umożliwiające wdrażanie określonej terapii. Należą do nich:
I. Podawanie leków:
a) Podawanie insuliny - wg zasad obowiązujących pielęgniarkę, jak również pacjenta podającego lek samodzielnie,
- preparaty insuliny przechowywać w chłodziarce, w temperaturze 2-8°C, nie w zamrażarce,
- insulinę należy wyjąć wcześniej z lodówki (nie podawać zimnych preparatów),
czy nic ma w niej widocznych kryształków, grudek, cząstek osadu przytwierdzonych do ścianek fiolki) oraz datę jej ważności,
- peny z wkładami, które są używane, należy przechowywać w temperaturze pokojowej,
- dokładnie obliczać i podawać całość zaleconych dawek insuliny (nie przestrzykiwać przez igłę, nie pozostawiać resztek w strzykawce),
- upewnić się, czy po podaniu insuliny pacjent będzie mógł przyjąć posiłek (czy nie musi być na czczo, np. do badań diagnostycznych),
- dostosować czas podawania insuliny do posiłków - najczęściej na 15 minut przed jedzeniem,
- wstrzykiwać insulinę pod kątem 45 lub 90° (w zależności od stosowanego sprzętu - peny, strzykawki, igły),
- nie podawać insuliny ciągle w te same miejsca,
- po podaniu insuliny pacjent musi otrzymać i spożyć posiłek,
- po podaniu insuliny nie masować miejsca wkłucia,
- u pacjentów po raz pierwszy leczonych insuliną obserwować, czy występują skutki uboczne (alergia, świąd, wysypka, obrzęki, zaburzenia widzenia).
b) Podawanie leków doustnych:
- przestrzeganie zasad podawania leków,
- skorelowanie czasu podawania środków przeciwcukrzycowych z porami posiłków,
- utrzymywanie stałego rytmu podawania leków.
c) Podawanie leków i płynów drogą pozajelitową:
- przestrzeganie zasad obowiązujących przy podawaniu iniekcji dożylnych,
- prawidłowa pielęgnacja miejsca wkłucia,
- właściwe zaopatrzenie wkłucia,
- dbanie o drożność kaniuli,
- ścisłe przestrzeganie ilości zleconych do podania płynów,
- prowadzenie bilansu wodnego.
2. Udział w leczeniu dietą:
- pomoc w zaakceptowaniu diety,
- utwierdzenie w przekonaniu o słuszności stosowania ograniczeń (niedojadanie, zupełne eliminowanie niektórych produktów),
- wskazywanie na pozytywne efekty stosowania diety,
- utrwalanie wypracowanych, prawidłowych nawyków żywieniowych (jeśli
dieta była stosowana już wcześniej),
- dostarczenie informacji o możliwościach modyfikacji i indywidualizacji
diety,
- umożliwienie kontaktu z dietetyczką,