2. Zebranie informacji niezbędnych do opisania wszystkich gałęzi sieci.
3. Określenie funkcji ekwiwalentnej opisującej jednoznacznie sieć pierwotną.
4. Zmiana funkcji ekwiwalentnej na następujące dwie miary sieci:
a) prawdopodobieństwo tego, że określone zdarzenie jest zrealizowane;
b) funkcję generującą moment (FGM)1 czasu korespondującą z siecią ekwiwalentną.
5. Konkluzja dotycząca systemu wyprowadzona na podstawie informacji zawartych w kroku poprzednim.
Krok pierwszy polega na skonstruowaniu sieci, gdzie wierzchołki reprezentują operacje logiczne, a gałęzie (łuki) ukierunkowane (ze strzałkami) są czynnościami.
Model sieciowy dla naszego przykładu można przedstawić tak, jak pokazano na rys. 21. 1 2
Tablica 158
Czynności |
Znaczenie |
Parametry |
a |
kolejne etapy produkcji |
czas produkcji |
b |
przesunięcie do wykańczalni |
czas przesunięcia |
c |
wykończenie |
czas wykończenia |
d |
kontrola |
czas kontroli |
e |
korekta |
czas korekty, prawdopodobieństwo niespełnienia wymagań kontroli |
f |
przesunięcie do naprawy |
czas naprawy, prawdopodobieństwo niespełnienia wymagań kontroli |
g |
naprawa |
czas naprawy |
1 Niech f(x) będzie funkcją rozkładu prawdopodobieństwa, wtedy funkcję generującą momenty zmiennej losowej x można zdefiniować następująco:
+ 00
M(s) = E(e,x) = j e“/(x) dx dla rozkładu ciągłego,
~ 00
Czynności |
Znaczenie |
Parametry |
h |
przesunięcie do magazynu |
czas przesunięcia, prawdopodobieństwo niespełnienia wymagań kontroli |
i |
przesunięcie do badania testowego |
czas przesunięcia |
j |
test |
czas testu |
k |
przesunięcie do magazynu braków |
czas przesunięcia, prawdopodobieństwo niespełnienia wymagań testu |
1 |
przesunięcie do magazynu wyrobów gotowych |
czas przesunięcia |
Drugim krokiem analizy metody GERT jest zebranie odpowiednich danych do opisania poszczególnych czynności sieci. Niezbędne dane zawiera tabl. 159, przy czym W{s)=pi M{s).
Tablica 159
Czynności |
Prawdopodo bieństwo |
FMG* czasu M(ś) |
Transmitancja W(s) |
a |
1,0 |
ęlOOs |
e100s |
b |
1,0 |
es |
es |
c |
1,0 |
e12, |
el2s |
d |
1,0 |
e6s |
e6s |
e |
0,05 |
e3<e--n |
0,05 e3(',_1) |
r |
0,20 |
0,20 e2<e‘~1> | |
g |
1,0 |
e35s |
e35s |
h |
0,10 |
q2s + 3 s2 |
0,10 e2s+3s‘ |
i |
0,65 |
e4<«--n |
0,65 e4,e’_1) |
j |
1,0 |
e6s |
e6s |
k |
0,05 |
e2s |
0,05 e2s |
1 |
0,95 |
e2s |
0,95 e2s |
* Dla kilku znanych rozkładów podano FGM czasu w tabl. 178 na końcu rozdz. 5.
Trzeci krok to wyznaczenie funkcji ekwiwalentnej dla modelu sieci. A zatem korzystając z reguły Masona3 można napisać:
1,10 l-(We+W{WgWd) ’ gdzie Wt jest transmitancją i-tego luku:
Wi=PiMi;
Pi oznacza prawdopodobieństwo zrealizowania i-tego łuku (czynności), a Mt- funkcję generującą czas, jaki jest potrzebny do wykonania i-tej czynności.
173
M(x) — E(eax) = ^p,esx' dla rozkładu skokowego.
Por. S.J. Mason [51],