skanuj0019

86 Dodatki

Obrazek do pokolorowania

Terapeuta zamyka oczy, może też recytować dowolną wyliczankę. W tym czasie dziecko się chowa. Terapeuta wraz z psem podejmuje poszukiwania dziecka. Terapeuta komentuje swoje poszukiwania: „Och, nie! Nie mogę znaleźć Jasia. Szukaj, piesku... szukaj. Gdzie też mógł się schować Jaś? Tu go nic ma... 1 tam go nie ma. Och, jest! Dobry piesek, znalazł Jasia”. Następuje zamiana ról - dziecko z psem poszukuje terapeuty.

3. Ćwiczenia kształtujące orientację przestrzenną

Orientacja w przestrzeni jest warunkiem dobrego funkcjonowania człowieka w otaczającym gwlecie. Informacje na temat lokalizacji przestrzennej otrzymujemy w sposób pośredni, przez interpretację danych zmysłowych, na podstawie których tworzymy wyobrażenie przestrzeni. Wiedzę o przestrzeni czerpiemy z doznań kinestetycznych, natomiast najszybciej oceniamy przestrzeń za pomocą wzroku. Rozwój orientacji przestrzennej wymaga czasu, aktywnogei dziecka i gromadzenia doświadczeń; Orientację, przestrzeń nj kształtuje się przez ruch ciała, dotyk, słuch, fi obserwację skutków, prze mieszczan i a się w przestrzeni,

Kierunki

W tej zabawie dzieci ćwiczą.orleptaęję,w przestrzeni, pamięć wzroko-^ wą orąŁpoczucle kierunku.

Dziecko stoi na grodku pokoju. Terapeuta przemieszcza się z psem, prosząc, by dziecko wskazało i okreglilo („tam”, „tu”, „z tylu", „z boku”), gdzie znajduje się pies.

Marsz na z a w o 1 a n i e

Ćwiczenie to jest dobrą okazją do nauki przejmowania odpowiedzialności, Rozwija także orientację w przestrzeni i umięjętnogć oceniania odleglogci.