ScanImage011

stąd:

P₃    = 30 kPa,

P₂ = 30 + 143 = 173 kPa,

P_x = 173 + 144 = 317 kPa.

W komorze grzejnej I działu P = 317 -f- 143 = 46ękPa. Wielkość ciśnień jest zależna od współczynników przenikania ciepła i od powierzchni wymiany ciepła w poszczególnych działach. Słuszność założenia rozkładu ciśnień sprawdzimy przy końcu obliczeń.

Dla przyjętych ciśnień wynotowujemy temperatury pary wodnej nasyconej, entalpie pary nasyconej, oraz ciepła parowania:

Tabela 7.3

Dział	Ciśnienie (kPa)	Temp. pary nasyconej TO	Ciepło parowania CkJ/kg)	Entalpia pary (kJ/k*>
I	317	134,0	2165	2730
II	173	114,6	2220	2700 ^4
ni	30	68,7	2435	2620
komora grzejna I działu	460	147,2	2125	2750

Powyższe temperatury pary nasyconej są jednocześnie temperaturami par wtórnych w poszczególnych działach.

Straty temperaturowe związane z prawem Raocdta. Temperatura wrzenia roztworu KN0₃ pod ciśnieniem atmosferycznym, dla stężeń obliczonych w punkcie 3, posłuży nam do wyznaczenia różnic temperatur wrzenia roztworu i wody. W obliczeniach technicznych, nie popełniając większego błędu, można przyjmować, że różnice te nie zależą od ciśnienia:

Tabela 7.4

Dział	Stężenie roztworu KNO, {% mas)	Temperatura wrzenia roztworu TO	Spadek temperatury związany z prawem Raoulta
I	16,6	101,3	At't = 1,3 K
n	23,7	102,0	JĄ = 2,0 K
iii	45,0	105,0	AĄ - 5,0 K
		Razem	J.AP = 8,3 K .

Straty temperaturowe związane z oporami hydraulicznymi, jakie występują podczas przepływu pary z działu do działu, przyjmujemy w wysokości po 1,5 K (trzy odcinki I — II; II — HI; m — kondensator):

- 3 • 1,5 = 4,5 K.

239