24 luty 07 (67)

stąd

(P3.134)

Si(2 = ^mk2^rk2 - ^m2^s2 + ¹⁷¹3^2 ~ O

gdzie ^sk2 - moment statyczny przeciwciężaru.

Możemy dobrać m_k2 i r_k2 w ten sposób, aby zależność (P3.134) była spełniona.

W kroku drugim sprowadzamy środek ciężkości układu mas mj oraz masy znajdującej się obecnie w punkcie B: m_B = m₂ + m₃ + m_k2 do punktu A poprzez umieszczenie na przedłużeniu członu 1 masy korekcyjnej m_k1 na promieniu r_k1. Przyjmujemy w tym celu układ współrzędnych Ax₁y₁ o początku w punkcie A. Obliczamy moment statyczny

n

S_yi = X ^mi */ = ~^mkl^rkl +m₁Si+ m_Bl-i = 0    (P3.135)

i=i

stąd

S_k1 = m_k1r_k1 = m-iSi +m_Bl₁ =    +(m₂ + m₃ +m_k2)l₁    (P3.136)

Możemy dobrać m_k1 i r_k1 w ten sposób, aby była spełniona zależność (P3.136). Przyjmiemy promienie korekcyjne: r_k1 =0,2m, r_k2 =0,2 m i następnie obliczymy masy korekcyjne:

¹ k2

0,2

(P3.137)

_ m,s, +(m₂+m₃ +m_k2 )I₁    1-0,1+(2 + 1+ 4)-0,2 _ _{7 c} l r

m_Ui — --—-— f ,D KQ

' k1

0,2

W ten sposób mechanizm został wyrównoważony statycznie całkowicie. Masa mechanizmu przed wyrównoważeniem

(P3.138)

M_p = m-, + m₂ + m₃ = 4 kg

Masa mechanizmu po wyrównoważeniu

M_w = m₁ + m₂+m₃ +m_k1 +m_k2 = 15,5 kg    (P3.139)

W wyniku wyrównoważenia statycznego całkowitego uzyskaliśmy wprawdzie wektor B =0, lecz masa mechanizmu wzrosła prawie czterokrotnie. Dodatkowo

217