24 luty 07 (141)

Rozwiązując równanie (P3.287) dla zadanych warunków początkowych, mamy:

^- £mmax

•7

(P3.288)

gdzie: 7 = ^-. e_m(t) = -^-e ^T,e_m(0) = e_i

A

mmax ~ , ^Jzr

J

Czas rozruchu układu wynosi: t_r = 3T = 3——.

Zwiększamy teraz dwukrotnie przełożenie przekładni: i_sm1 = 2i_sm i otrzymujemy:

(P3.289)

Af — 2a\i_sm\ Mfo > A, 67 — 4i_sm • b > B

~^1^£m1max ~ _D ~ ^mlust ^< ~^^£i ^a1

A

mmax ~

g ^_ Mmust

(P3.290)

Zwiększenie przełożenia przekładni spowodowało zmniejszenie stałej czasowej układu T-j < T, zmniejszenie czasu rozruchu t_r1 = 3Ti < t_r i oczywiście zmniejszenie prędkości kątowej ruchu ustalonego co_mi_ust <co_must. Warto zauważyć, że nastąpiło usztywnienie zredukowanej na wał maszyny roboczej charakterystyki silnika napędowego, co przestawiono na rysunku 3.134.

Opisane zjawisko zmniejszania czasu rozruchu układu S-P-M poprzez zwiększenie przełożenia wykazuje, że możliwe jest uzyskanie dobrych parametrów rozruchu układu napędowych nawet w przypadku stosunkowo słabego silnika napędowego pod warunkiem dobrania odpowiedniego przełożenia przekładni pośredniczącej.

Wielka różnorodność silników napędowych sprawia, że choć ogólne kryteria ich doboru pozostają niezmienne, to jednak wytyczne stosowania, metody sterowania i szczegółowe zasady obliczeń są zróżnicowane.

O jakości pracy układu napędowego będą ponadto decydować właściwości przekładni i samej maszyny roboczej, jak również sterowanie tymi zespołami.

291