SWScan00375

Rys. 17. Fazy wzrostu organizacji w modelu L. Greincra Źródło: (25]

Faza 1: wzrost przez kreatywność i... kryzys przywództwa

Powstanie i wzrost organizacji są możliwe dzięki innowacyjności działań przedsiębiorcy-właściciela. Jego cele to przede wszystkim produkcja i sprzedaż (make &sell). Przedsiębiorca przeprowadza kontrolę wykorzystując informacje o wielkości obrotów i zyskach. Styl kierowania jest autokratyczny, a struktura organizacyjna w znacznym stopniu nieformalna. Zachowania przedsiębiorcy cechuje orientacja techniczna oraz zazwyczaj lekceważący stosunek do problematyki organizacji i zarządzania.

Badania empiryczne dowiodły, żć najczęstszymi przyczynami upadku nowo założonych firm są błędy w zarządzaniu, spowodowane brakiem Umiejętności w tym zakresie. Jeśli więc przedsiębiorstwo takie nie upadnie, wcześniej Czy później musi nastąpić w nim kryzys,**

przywództwa^ufTraktowanie firmy jako one man show nie rokuje nadziei na sukces w przyszłości.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na różnice między cechami przedsiębiorcy i profesjonalnego menedżera [40]. W przypadku przedsiębiorcy cechy te są następujące:

•    dbałość o siebie i własny image,

•    orientacja na tworzenie i kreatywność,

•    zaufanie do własnej intuicji,

•    podkreślanie ważności działań długookresowych,

•    autokratyzm,

•    osobiste kontakty z pracownikami,

•ę/pewność własnej pozycji, wynikająca z posiadania firmy,

•    podejście całościowe.

Stosując porównywalne kryteria, można wymienić takie cechy profesjonalnego menedżera, jak:

•    orientacja na organizację, troska o wizerunek firmy,

•    ukierunkowanie na konsolidację, przeżycie i wzrost przedsiębiorstwa,

•    opieranie się na analizie przy podejmowaniu decyzji (więcej przezorności niż intuicji),

•    podkreślanie ważności działań krótkookresowych,

' • skłonności do współpracy, troska o partycypację,

•'SI stała konieczność udowadniania własnej przydatności i niezbędności, wynikająca z zajmowania mniej bezpiecznej pozycji w firmie,

•    zwracanie uwagi na zagadnienia szczegółowe i ich skutki, raczej cząstkowe niż całościowe podejście do organizacji.

Menedżerowie nie zastąpią właściciela, ale w sytuacji kryzysu przywództwa, spowodowanego głównie ograniczonymi możliwościami przedsiębiorcy-właściciela w opanowaniu wszystkich problemów związanych z prowadzeniem firmy, mogą oni — w myśl zasady powiernictwa — skierować firmę na drogę dalszego rozwoju. Podstawowym narzędziem menedżerów stają się wtedy zinstytucjonalizowane techniki kierowania.

^G c o

73