tmp025 bmp

Zapis EKG

R

Strefa martwicy, tzw. dziura elektryczna (patologiczny załamek Q)

Strefa uszkodzenia, fala Pardeego (uniesiony odcinek ST)

R

Strefa niedotlenienia

(ujemny załamek T)

Najwcześniej do normy dochodzi fala Pardeego. Załamek T normalizuje się w ciągu kilku miesięcy, a dziura elektryczna może pozostać na stałe w zapisie EKG jako ślad po przebytym zawale.

W zapisie EKG różnicować można kolejne warstwy ogniska zawałowego w ścianie mięśnia sercowego (od "wewnątrz"):

•    strefa martwicy - patologiczny załamek Q (dłuższy niż 0,1 ms oraz wyższy niż 25%

^    załamka R)

f)    • strefa uszkodzenia - fala Pardeego, uniesiony odcinek ST

/    • strefa niedotlenienia - ujemny załamek T

j Powyższe 3 strefy i ich obraz w EKG są charakterystycznymi cechami zawału serca w elektrokardiografii. W zależności od lokalizacji zawału poszukujemy ich w różnych odprowadzeniach, a na tej podstawie wysuwamy wnioski na temat lokalizacji zawału:

•    zawał rozległy przedni (łac. infarctus myocardiiparietis anterioris externus) -odprowadzenia VI-V6,1, aVL

•    zawał przednio-przegrodowy (łac. infarctus myocardii anteroseptalis) -odprowadzenia VI, V2

•    zawal przedniej ściany serca (łac. infarctus myocardii parietis anterioris) -odprowadzenia V3, V4

•    zawał przednio-boczny (łac. infarctus myocardii anterolateralis) -odprowadzenia V3-V6,1, aVL

•    zawal dolnej ściany serca (łac. infarctus myocardii parietis inferioris) -odprowadzenia II, III, aVF

•    zawał tylnej ściany serca (łac. infarctus myocardii parietis posterioris) -odprowadzenia VI, V2 (UWAGA! "Efekt lustra", tzn. załamek T dodatni, zamiast ujemnego czy wysoki załamek R zamiast patologicznego załamka Q)