ScannedImage 19

• # ^r:	Nadprzewodnictwo o Cecha przewodnika elektrycznego , polegająca na tym, że w pewnych warunkach rna on zerową rezystancję;		-55: ^|jj —■ •Obecnie stosowanym modelem opisu nadprzewodnictwa jest teoria BCS zakładająca, że jest to proces kolektywny, pojawiający się jako efekt zaniku drgań anharmonicznych sieci krystalicznej materiału w niskiej temperaturze.
	o Innymi 'ważnymi zjawiskami zachodzącymi w nadprzewodnikach są wypychanie pola magnetycznego - indukcja magnetyczna wewnątrz nadprzewodnika jest zerowa - doskonały diamagnetyzm (efekt Meisnera);		-Prowadzi to do pojawienia się sprzężenia pomiędzy elektronami przewodnictwa i stanami fononowymi w sieci krystalicznej.
	o oraz kwantowanie strumienia magnetycznego przechodzącego przez nadprzewodzącą pętlę.		•Sprzężenie to pozwala na "sparowanie" elektronów w tzw. pary Coopera.
	o Większość materiałów wykazuje nadprzewodnictwo dopiero w temperaturze bliskiej zera absolutnego , czyli 0 K (-273,15°C) 3		■Para Coopera to rodzaj wzbudzenia elektro.oowo-fononowego: są to dwa elektrony związane ze sobą dzięki oddziaływaniu z siecią krystaliczną czyli wywianie fononów 4

Rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje nadprzewodnictwa:

nadprzewodnictwo niskotemperaturowe - odłjyte w 1911 przez holenderskiego fizyka K^^jinaia-Onn-ss-s Nagroda Nobla w 1913 ) dla rtęci Występuje w temperaturach poniżej 30K dia czystych metali i stopów metalicznych będących w większości nadprzewodnikami I rodzaju. Nadprzewodnictwo to jest dobrze opisywane przez teorię BCS.

nadprzewodnictwo wysokotemperaturowe - zaproponowane przez Georga B&rSnorza i Mullera w 1988 roku. Występuje w temperaturze powyżej 30K, ten typ nadprzewodnictwa wykazują materiały tlentowe o charakterze ceramik i będące nadprzewodnikami li rodzaju Na razie nie ma teorii wyjaśniającej to zjawisko. Najwyższe temperatury krytyczne wynoszą obecnie:

-138K (-135,15‘C) dla związku B!₂Sr₂Ca₂Cu₂O_ra,

-120K dla związku Ti₂Ba£a₂Cu₃0_!D‘'