skan0017

34

Przykład opracowania wytycznych do W AK

KAZIMIERZ KRAKOWSKI, zespół tradycyjny (region urb.) ZET 3. Opis:

U — cechy i wytyczne urbanistyczne

a)    formy prymarne (otoczenie ulicy Szerokiej):

•    struktura — gęsta sieć drobnych ulic wokół placów (Szeroka, Bawół),

•    linie regulacji i zabudowy zróżnicowane,

•    narys — zabudowa z reguły obrzeżna, miejscami charakter zatracony na skutek wyburzeń, działki prostokątne, ciasne podwórka, mimo to znaczna ilość zieleni,

•    profil — wąskie ulice, zieleń na zapleczu,

•    problemy rewaloryzacji — stan zagrożenia starej zabudowy, częściowo konieczność rckompozycji całych ulic i placów, murów, cmentarza;

b)    formy sekundarne (głównie na obrzeżu, po regulacji w XIX w.):

•    struktura — małe ulice z załamaniami,

•    linie regulaqi i zabudowy — proste,

•    narys — prócz cmentarza i wyburzeń zabudowa zwarta, z ciasnymi podwórzami,

•    profil — ulice dość szerokie, z pojedynczymi drzewami,

•    problemy rewaloryzacji — jak wyżej;

A — cechy i wytyczne w ujęciu architektonicznym

a)    formy prymarne (obszar jw.):

•    architektura monumentalna — bożnica, renesansowa i XVII-XVIII-wieczna,

•    zabudowa mieszkalna — tradycyjna wąskofrontowa, często z przyporami oraz w stylu historyzmu klasycyzująca,

•    elewacje — raczej o artykulacji pionowej, gabaryt silnie zróżnicowany, eksponowane portale, zabudowa zwarta, liczne uskoki w linii zabudowy,

•    przekrój — przeważają wysokie dachy dwuspadowe, niekiedy łamane, silnie cieniujące się okapy;

b)    formy sekundarne:

•    zabudowa w stylu historyzmu,

•    elewacje — przewaga poziomowań, akcentowane portale, układ zwykle osiowy, zabudowa w zasadzie zwarta (prócz wyburzeń), gabaryt silnie zróżnicowany,

•    przekrój — dachy dwuspadowe, niekiedy łamane, narożniki często ścięte lub akcentowane.

K — cechy i wytyczne w ujęciu krajobrazowym

a)    formy prymarne:

•    wnętrza ulic (przed wyburzeniami) — układ prostokreślny, przy placach z uskokami, gabaryt malowniczo zróżnicowany, elewacje głównie wąskofron-towe, silnie wysunięte okapy, poza tym płaskie lub zróżnicowane przyporami, zamknięcia perspektyw zróżnicowane, malownicze,

•    wystrój zielony — pojedyncze drzewa, prócz tego samosiewy w pustkach;

b)    formy sekundarne:

•    wnętrza ulic — układy prostokreślne, gabaryt słabo zróżnicowany, elewacje szerokofrontowe, konieczne rekompozycje całości ulic wobec licznych wyburzeń,

•    wystrój zielony — zachowane ślady po dawnych obsadzeniach szpalerowych małymi drzewkami, wskazana rekompozycja.

(Opracował: J. Bogdanowski)

Tablica 6