24 Tautologie. Wynikanie logiczne. Systemy dowodzenia
Przykład 2.4 Rozpatrujemy fomuły A\, A2, A3 podane w tablicy:
p |
Q |
> II *C3 |
A2 = ~ p V q |
A3 = ~p |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
□ |
0 |
0 |
Widać, że zbiór U\ = {A\,A2} jest spelnialny, zaś U2 = {A\, A2, A3} nie jest spelnialny. Zauważmy, że każda formuła A{ ze zbioru U2 jest spełnialna, lecz zbiór U2 nie jest jednocześnie spelnialny.
Definicja 2.4 Formułę B nazywamy konsekwencja, logiczną zbioru U, jeśli w każdym modelu U wartością B jest 1. Mówimy również, że U implikuje logicznie B lub, że B wynika logicznie z U i zapisujemy
U \= B.
Przykład 2.5 Czy {p,p => q] f= q ?
p |
Q |
Ai =p |
A2=P=> q |
B = q |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
0 |
Tak, zbiór {p,p => q] implikuje logicznie q.
Uwaga 2.2 Formula B w przykładzie 2.5 nie jest tautologią. Wystarczy, że ma wartość 1 w interpretacjach, które spełniają zbiór U.
Zachodzi następujące twierdzenie.
Twierdzenie 2.3 Jeśli wszystkie formuły zbioru U są tautologiami, to również formuła B jest tautologią.
2.3.1 Reguły wnioskowania
Konsekwencje logiczne zapisujemy również w postaci schematu zwanego regułą wnioskowania (dowodzenia):
A\,..., An ~~B ’