7
4. Wiedza niezbędna do wykonania ćwiczenia
- teoria tarcia ślizgowego,
- twierdzenie o trzech siłach,
- równanie ruchu punktu,
- zasada d’Alemberta.
5. Przebieg ćwiczenia 5.1. Wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego
1. Ustawić pierwszą założoną odległość / między podporami A i B.
: 2. Umieścić pręt między podporami, odblokować listwę podporową i obrócić ją tak, aby oś pręta była usytuowana poziomo. Zablokować listwę podporową.
3. Odblokować tarczę kątową i ustawić ją tak, aby jej punkt zerowy pokrył się z końcówką listwy podporowej. Zablokować tarczę kątową.
4. Przesunąć środek pręta o założoną odległość e od prawej podpory.
5. Odblokować listwę podporową i obracać ją powoli do położenia, przy którym pręt zacznie się zsuwać. Odczytać graniczny kąt ag pochylenia pręta.
6. Ustawić listwę podporową w położeniu zerowym i powtórzyć dwukrotnie czynności 4 i 5.
7. Zmienić odległość l między podporami i ponowić ćwiczenie zgodnie z punktami
8. Obliczyć za pomocą wzoru (4) wartości współczynnika tarcia statycznego.
Ćwiczenie należy wykonać j dla kilku kombinacji materiałów pręta i podpór
wskazanych przez prowadzącego zajęcia.
5.2. Wyznaczanie współczynnika tarcia kinetycznego
1. Przyjąć określony rozstaw podpór, wypoziomować pręt i ustawić tarczę kątową w położeniu zerowym.
2. Wyjąć pręt z przyrządu i obrócić ramię podporowe o kąt a nieco większy niż
graniczny kąt ag dla danej jkombinacji materiałów pręta i podpór.
3. Umieścić pręt między podporami tak, aby jego środek znajdował się nad prawą podporą, przytrzymując goj w tym położeniu.
4. Pozwolić prętowi na swobodne zsunięcie się i po jego zatrzymaniu się zmierzyć przesunięcie s środka pręta.
5. Powtórzyć dwukrotnie czynności 3 i 4.
6. Zmienić odległość międzyj podporami i ponowić ćwiczenie zgodnie z punktami
1-5.,
7. Obliczyć za pomocą wzoru! (14) wartości współczynnika tarcia kinetycznego.