7 (1141)

n

/

4. Wiedza niezbędna do wykonania ćwiczenia

-    teoria tarcia ślizgowego,

-    twierdzenie o trzech siłach,

-    równanie ruchu punktu,

-    zasada d'Alemberta.

5. Przebieg ćwiczenia

5.1. Wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego

1.    Ustawić pierwszą założoną odległość / między podporami A i B.

2.    Umieścić pręt między podporami, odblokować listwę podporową i obrócić ją tak, aby oś pręta była usytuowana poziomo. Zablokować listwę podporową.

3.    Odblokować tarczę kątową i ustawić ją tak, aby jej punkt zerowy pokrył się z końcówką listwy podporowej. Zablokować tarczę kątową.

4.    Przesunąć środek pręta o założoną odległość e od prawej podpory.

5.    Odblokować listwę podporową i obracać ją powoli do położenia, przy którym pręt zacznie się zsuwać. Odczytać graniczny kąt a_g pochylenia pręta.

6.    Ustawić listwę podporową w położeniu zerowym i powtórzyć dwukrotnie czynności 4 i 5.

7.    Zmienić odległość / między podporami i ponowić ćwiczenie zgodnie z punktami 2-6.

8.    Obliczyć za pomocą wzoru (4) wartości współczynnika tarcia statycznego.

r

Ćwiczenie należy wykonać dla kilku kombinacji materiałów pręta i podpór

wskazanych przez prowadzącego zajęcia.

5.2. Wyznaczanie współczynnika tarcia kinetycznego

1.    Przyjąć określony rozstaw podpór, wypoziomować pręt i ustawić tarczę kątową w położeniu zerowym.

2.    Wyjąć pręt z przyrządu i obrócić ramię podporowe o kąt a nieco większy niż

graniczny kąt a_g dla danej kombinacji materiałów pręta i podpór.

3.    Umieścić pręt między podporami tak, aby jego środek znajdował się nad prawą podporą, przytrzymując go w tym położeniu.

4.    Pozwolić prętowi na swobodne zsunięcie się i po jego zatrzymaniu się zmierzyć przesunięcie s środka pręta.

5.    Powtórzyć dwukrotnie czynności 3 i 4.

6.    Zmienić odległość między podporami i ponowić ćwiczenie zgodnie z punktami

1-5.

7.    Obliczyć za pomocą wzoru (14) wartości współczynnika tarcia kinetycznego.