Img00096

roo

Miedź rozpuszcza się intensywnie w kwasie azotowym (na zimno), a w kwasach: siarkowym i solnym — na gorąco. Jest na ogół odporna na działanie kwasów organicznych (poza kwasem pikrynowym i chlorooctowym).

2.34. Miedź daje się bardzo łatwo obrabiać plastycznie na zimno i na gorąco przez: walcowanie, kucie, prasowanie, wyciskanie, wyciąganie. Do najczęściej spotykanych półwyrobów z miedzi należą: druty, pręty, rury, blachy, taśmy.

Druty i pręty są najczęściej prasowane wypływowo (wyciskane). Na rys. 2.34—la przedstawiono schematycznie wyciskanie pręta, a na rys. 2.34-1 b — rury miedzianej. Wlewek podgrzany do temperatury ok. 900°C umieszcza się w grubościennym zbiorniku, zamkniętym z jednej strony matrycą, a z drugiej — tłokiem napędzanym prasą hydrauliczną.

Rys. 2.34-1. Schemat procesu wyciskania: a) wyciskanie pręta; b) wyciskanie rurki: 1 — wlewek miedziany, 2 — ścianka zbiornika, 3 — tłok, 4 — matryca, 5 — wytłoczony pręt, 6 - wytłoczona rurka

Druty cienkie wykonuje się najczęściej z pręta o średnicy ok. 6 mm, przeciągając go na zimno kolejno przez kalibrowane oczka o coraz mniejszych średnicach. Oczka o największych średnicach wykonywane są ze stali, o mniejszych — z węglika wolframu, o najmniejszych — z diamentu.

Przy przeciąganiu drutu na zimno miedź się utwardza; rośnie jej wytrzymałość na rozciąganie, twardość i kruchość, maleje natomiast wydłużalność i konduktyw-ność. Wyżarzając miedź twardą w temperaturze ok. 500°C otrzymuje się w wyniku rekrystalizacji miedź miękką. Przy wielokrotnym przeciąganiu drutu (w celu otrzymania np. średnic rzędu 0,05 mm) stosuje się wyżarzanie międzyoperacyjne. Na przewody używa się miedzi miękkiej wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, z uwagi na niższe wymagania mechaniczne.

Miedź trudno się obrabia przez obróbkę skrawaniem (wiórową) — szczególnie miedź miękka. W postaci odlewów miedzi się nie stosuje, gdyż źle wypełnia ona formy (jest gęstopłynna) oraz tworzy porowate i kruche odlewy (łatwość rozpuszczania gazów w roztopionej miedzi i uwalniania ich przy krzepnięciu).

Miedź daje się łatwo lutować oraz stosunkowo łatwo spawać i zgrzewać. Do jej lutowania używać można lutów miękkich (cynowo-ołowiowych) i twardych (srebrowo-miedziowych lub mosiądzu z niewielką domieszką krzemu). Miedź można spawać płomieniem acetylenowo-tlenowym lub łukiem elektrycznym w atmosferze