Img00132

136

Materiały nadprzewodzące wykonuje się z nich przez naniesienie cienkich warstw tlenków na specjalnie dobierane podłoża (np. z tytanianu strontu czy glinianu lanta-nu). Cienkie warstwy nadprzewodzące wykonuje się najczęściej metodą napylania (katodowego, plazmowego czy laserowego) składników (itru, baru, miedzi) na podgrzane podłoże w atmosferze utleniającej. Cząsteczki pierwiastków składowych kondensują się na podłożu, ulegając jednocześnie utlenianiu. Nowo odkryte tlenki nadprzewodzące nie mogą na razie znaleźć szerszego zastosowania, gdyż charakteryzują się bardzo niskimi wartościami pola krytycznego: pole magnetyczne od płynącego w nadprzewodniku prądu niweczy jego własności nadprzewodzące.

					i NbJAl.Ge) o ^3 L		— 23,2
				Nb} NbNO—	A/ >/) o—	pi ^JNb}A	(
		NbC <	Nbh	r
Pb		Nb ę
o— H	9

1910    1920    1930    1990    1950    1960    1970    1900

Lata

Rys. 2.91-1. Postęp w produkcji materiałów nadprzewodzących

Można się spodziewać jednak znalezienia już w najbliższych latach praktycznych materiałów nadprzewodzących o temperaturze krytycznej co najmniej 30 K, co pozwoliłoby na zastosowanie ciekłego neonu (27 K) jako chłodziwa, który w odróżnieniu od wodoru jest bezpieczny i daje się skraplać ze sprawnością energetyczną ok. 5% (dla helu wynosi ona 0,1 - 0,5%).

Cewki nadprzewodzące

2.92. Zmierzone i podawane w tablicach wartości krytycznych parametrów materiałów nadprzewodzących dotyczą krótkich próbek. Drut o krytycznej gęstości prądu, np. rzędu 10⁵ A/cm², zmierzonej dla jego krótkiego odcinka, po nawinięciu na