IMGP0414

414

414

MODA OD LAT 60. DO UT 80.

970. Courrtges. komplet - marynarka z tkaniny wełnianej w biato-granatowe prążki, biała minispódniczka, botki z białej skóry, słomkowy kapelusz z kwadratowym rondem obrębionym granatową lamówką i z granatowym wiązaniem, rękawiczki z białego jedwabiu, lato 1965. feryż. museede la Modę et du Textile. zbiory UfAC. Fot Coumeges.

ady to wear, czyli „gotowe do noszenia". Nar ta, zaproponowana w 1949 roku przez Lemp reura i Weila, szybko się przyjęła, ponieważ r kojarzyła się z bezbarwnym konformizmem, ki łączono z terminem „konfekcja". Kolekc pret-d-porter będą odtąd przygotowywane prz-kreatorów nowego typu — stylistów.

twórcy haute couture, skrępowani troską o v zerunek marki, nie mogli projektować ubrań cii całej masowej klienteli, wywodzącej się z wszystkich środowisk. Couture-creation, bo ta właściwie należałoby ją nazywać, zachowa swój prestiż i nadal ubierała wąską grupę kobk wszystkich narodowości, które zajmowan przez nie pozycja obligowała do prowadzeni żyda na wysokim poziomie. Jednak w 1958 roku gwiazda filmowa Brigitte Bardot na ślubie z Jacques'em Charrierem wystąpiła w sukni z płótna Vichy w różowo-białą kratę, zdobionej angielskim haftem, projektu Jacques'a Estrela. sprzedawanej w milionach egzemplarz)- w sklepach pret-a-porter na całym świecie [iL 956]. Haute couture utraciła datujący się od ponad stu lat monopol na elegancję w modzie damskiej w całym świede zachodnim. Dość wielkich domów mody zmniejszała się, do 1983 roku pozostało ich zaledwie dwadzieścia jeden. A jednak to wywodzący się z tego hermetycznego środowiska Andre Courreges [iL 970] wprowadził do mody w 1965 roku kolejną rewolucyjną zmianę, lansując minispódniczkę.

STYLIŚCI

Pierwsi styliśd — określenie to, mało jeszcze precyzyjne, pojawiło się około 1960 roku -byli wspierani w swoich poczynanich przez biura stylistyczne, takie jak „Mafia" czy „Pro-mostyl”, których początki przypadają na rok 1968. Projektowali oni modele nadające się do produkcji seryjnej, sprzedawane po cenach zbliżonych do dawnej konfekcji i przeznaczone dla młodej klienteli, odrzucającej wytworne krawiectwo. Styliści, prowadzący własne przedsiębiorstwa lub związani z firmą na czas realizacji jednej lub kilku kolekcji, sami sygnowali swoje kreacje, co także stanowiło nowość. Pionierami byli: Daniel Hechter [iL 978], który wylansował modę „Babette” inspirowaną rolą Brigitte Bardot w filmie Babette idzie na wojnę, Jean Cacharel, który odrodził rynek bluzek damskich, wykorzystując tkaniny madra-sowe [ii. 990], Michele Rozier [ii. 977] projektująca modele sportowe sygnowane marką V de V Do pierwszej generacji stylistów nale-

modelach i znacznie mniej kosztownym. Przemysł odzieżowy zyskiwał nowe rynki zbytu.

W tym samym jednak czasie ubiory lokalne, dotychczas mało znane poza społecznością, w której się ukształtowały, stały się poszukiwane i akceptowane w świecie zachodnim, najpierw głównie przez młodzież głoszącą swoją solidarność z innymi cywilizacjami. Najbardziej zagorzałymi propagatorami tego stylu ubierania się byli hipisi. Ruch ten narodził się w Stanach Zjednoczonych w latach 1966—1967. Tworzyli go młodzi pacyfiści i miłośnicy muzyki, odcinający się od swoich macierzystych środowisk. Manifestowali odrzucenie ogólnie przyjętych norm obyczajowych, nosząc stroje zestawione z ubiorów rozmaitego typu i pochodzenia. Hipisowskiego wizerunku dopełniały długie włosy u mężczyzn, zapomniane od ponad stu lat [ii. 987].

Potrzeba swobody seksualnej wyrażała się rezygnacją ze stanika, uważanego za wymysł równie niedorzeczny jak gorsety naszych prababek. Noszono prześwitujące ubrania, upowszechnił się też zwyczaj chodzenia na plażę już nie w bikini — przypomnijmy, że nazwa ta została zastrzeżona przez firmę Reard dla określenia zredukowanego do minimum dwuczęściowego kostiumu kąpielowego i nawiązywała do efektu uzyskanego po zdetonowaniu bomby atomowej przez Amerykanów na atolu o tej nazwie — lecz w samych majtkach od kostiumu, które niebawem dowcipnie ochrzczono mianem „monokini”, a później „topless”.

Te nowe trendy znane były niemal w każdym zakątku świata dzięki niezwykłemu rozwojowi środków masowego przekazu. Bogato ilustrowane kolorowymi zdjęciami magazyny, kino, a przede wszystkim telewizja poświęcały modzie wiele uwagi; często pokazywały wielkie gwiazdy ubrane zgodnie z najnowszymi tendencjami. Moda przestała więc być dostępna jedynie dla wybrańców fortuny, zwłaszcza że ogólna poprawa warunków życia większej części społeczeństwa pozwoliła wszystkim, lub prawie wszystkim, nabywać ubrania w coraz większych ilościach.

Jedynie produkcja seryjna mogła zapewnić zaspokojenie rynku ubraniami po umiarkowanej cenie. Ulepszanie technik wytwarzania w fabrykach wyposażonych w coraz doskonalsze maszyny prowadziło do wyraźnego spadku cen zbytu. W tym samym czasie po raz pierwszy pojawiły się modele przeznaczone specjalnie do produkcji przemysłowej, określane mianem pret-d-porter, będącego kalką amerykańskiego re-