IMG$45

2

dla skończonej przemiany przybierze postać

1

lV,12b)

Wartości całek w powyższych równaniach przedstawiają pola pomię. dzy krzywą przemiany a osiami np. współrzędnych układu P-v (rys. 34),

i

więc — j vdP przedstawiona jest jako pole 1-2-2"-1”, J Pdv przedsta-

wioną jest jako pole 1-2-2?-l'.

gr v

Rys. 34-Wykres pracy bezwzględnej i technicznej

36. Para przegrzana. Jak już wspomniano, jeżeli do pary nasyconej, zachowując jej stałe' ciśnienie, doprowadza się w dalszym ciągu ciepło tak aby para nie stykała się z cieczą, to wówczas tworzy się para przegrzana, której temperatura w miarę doprowadzania ciepła podnosi się ponad temperaturę nasycenia już niezależnie od ciśnienia.

Technicznie otrzymuje się parę przegrzaną w przegrzew a-czach (rys. 35). Są to wężownice z rur stalowych B, umieszczane w kanałach dymowych kotła, w których panuje jeszcze wysoka temperatura i przez które przepływa para nasycona z kotła właściwego. Para zaś nasycona tworzy się w zbiornikach (walczakach — Ay), lub pęczkach rur At, wypełnionych wodą i ogrzewanych gorącymi spalinami wywiązywanymi | paliwa spalanego na rusztach.

Przegrzaną nazywa się więc taką parę, której temperatura jest wyższa od temperatury nasycenia (wrzenia) przy danym ciśnieniu.

Do pary przegrzanej, która ma własności gazu przy zastosowaniu ogólnego równania Clapeyrona Pv = RT nie uzyskuje się poprawnych wyników, zgodnych z otrzymanymi doświadczalnie. Iloczyn Pv jest dis pary przegrzanej nieco mniejszy od RT, dlatego chcąc wyniki obliczeń na podstawie równania stanu gazów uzgodnić z wynikami doświadczeń, należy od RT odjąć pewną wielkość M, wprowadzić pewną poprawkę zależną od ciśnienia pary i jej temperatury

Pv m RT-U

Błąd spowodowany nieuwzględnieniem tej poprawki jest różnego rzędu zależnie od ciśnienia i temperatury pary przegrzanej. Np. przy 1 ata i 100°C błąd ten wynosi około 1%>, a przy 200 ata i 500°C już stanowi około 11%).

W celu ujęcia tej poprawki ogólnym równaniem uzależniono ją początkowo od ciśnienia. Jednym ze spotykanych tego typu jest równanie Lindego

Pv = RT—0,016P    (V,13J

Wyniki otrzymane za pomocą tego równania są zupełnie poprawne w odniesieniu do pary przegrzanej o ciśnieniu nie przekraczającym 12 at.

Powyżej tej granicy ciśnienia, chcąc uniknąć błędów, stosuje się równania Callendara w postaci

■«

P(o-*) = RT	—0,075Pl	m	[V,14]
		_A$
RT	- 0,0751	2Y3 jT f |	fV.15J
M = 0,0751-^-		r	rv,io]

albo

gdzie a =* 0,001. Poprawka

101